Camping Ozzie style

Het is alweer even geleden dat ik een bericht heb geschreven...hou je vast..hier komt voor 10 dagen tekst..haha!

We hebben tijdens onze 12-daagse tour een vrije dag in Darwin (dinsdag 13 januari 2009). Dat komt prima uit, we waren hier al een middagje geweest maar toen was er niet heel veel tijd. We doen een historische route door het centrum heen. Allerlei oude gebouwen, tenminste voor Oz begrippen oud...haha! We zien onder andere het oude telecommunicatiehuisje, het stadhuis (half gebombardeerd door Japan), een kerk (hebben de Jappen ook niet veel van over gelaten) en de haven. De haven was helemaal platgebombardeerd. Gelukkig woonden er toen al niet veel mensen dus de schade viel ook mee :-). Na de route stad lopen we een heel eind naar het museum. Het is wel een km of 7, zo voelt het tenminste. Het is behoorlijk warm dus best een heftige wandeling. Een heel mooi museum met een hoop opgezette dieren die in Oz voorkomen, info over orkaan Tracy, aboriginal art en de opgezette krokodil...sweetheart. Dat was een croc die boten aanviel in de Finnisriver in Kakadu maar de mensen met rust liet. Toen ze hem wilden verdoven om hem te kunnen verplaatsen is het beest aan de drugs overleden. Een aantal van de opgezette beesten ben ik al in het wild tegengekomen, helemaal leuk dus! Na een interessante rondje door het museum lopen we een stukje terug en besluiten dan een bus te pakken. We moeten ook nog wat boodschappen doen voor de tour naar Alice die morgen begint.

We gaan vandaag beginnen aan deel twee van de 12-daagse, in drie dagen van Darwin naar Alice Springs (woensdag 14 januari 2009). De guide van onze vorige tour is er weer bij, Adam. Helemaal gezellig dus, want die ken ik al en kan ik het goed mee vinden. Dus dat staat garant voor gezelligheid :-). We zitten helemaal voorin de bus dus tijd en mogelijkheid zat om hem de hemd van het lijf te vragen over de beesten, de route en alles wat ik om me heen zie. De eerste activiteit is een boottocht door Katherine Gorge. Helaas kunnen we alleen de eerste gorge in varen dus het wordt een korte tocht. Tussendoor stoppen we nog bij wat rock art en lopen we naar een waterval waar we ook kunnen zwemmen. Een deel van de groep heeft ervoor gekozen om te gaan wandelen. Wij slaan even over, veel te warm. Na een uurtje of twee zijn we terug bij het information centre waar de tocht begon. De wandelgroep is nog niet terug dus we relaxen en kletsen wat met de rest van de groep. Blijken een paar leuke meiden in te zitten, Naomi uit Perth en Nicki uit Londen. Helemaal gezellig dus. Na nog eens twee uur komt de wandelbups terug. Ik even blij dat ik voor de boot gekozen had...beetje wandelen is leuk maar 4 uur lopen in de bloedhitte...nee dank je. We stoppen nog even in Katherine om wat drank in te slaan. Wat een sneu gezicht is het toch hier, al die black fellas die dronken op straat hangen. Moet weer mijn ID laten zien bij de bottleshop. Begin keihard te lachen en zeg de man vriendelijk...ik ben 30 hoor, ik mag legaal drank kopen. Hij begint op zijn beurt te lachen. Het is hier bij wet verplicht om ID uit te vragen, hoe oud je ook bent. Ze registreren al je aankopen van alcohol, met name ter bescherming van de bevolking tegen de dronken abo's. Er bestaat een limiet op drank hier en het is pas vanaf 2 uur in de middag te krijgen, allemaal ter bescherming. Hoe bizar en kleinerend eigenlijk, maar blijkbaar hard nodig. We komen bij het kamp aan, een groot veld met allemaal tentjes. Ziet er gezellig uit. Adam heeft alleen een iets mindere mededeling voor me...er is wat diesel op mijn tas gekomen. Het ruft als de neten, dus kan eerst aan de slag met het uitwassen van mijn kussen...oeps. Maar goed, we laten ons niet kennen. Hang het wasgoed op en ga lekker aan het feesten met de groep. Een erg gezellige club met jonge mensen. Een en al leuke verhalen, drank en lol...helemaal super! Adam heeft me beloofd me mee te nemen op slangenjacht. Nou, dat laat ik me geen twee keer zeggen. Onze Ierse vriend Gavin uit Tipperary gaat ook gezellig mee. Na vijf minuten staan we tussen een paar caravans...ik moet de zaklamp van Adam vasthouden, er zit er vaak eentje onder de caravan hier. Dan ineens trekt hij een slang onder de caravan vandaan en hangt 'em om mijn nek. Ik geef geen krimp, vind het helemaal fantastisch. Na een paar seconden heb ik het door...een rubberen slang...haha! Jammer zeg, geen echte slang gespot. Enne, jammer voor Adam..ik ben niet geschrokken. Hij baalt als een stekker...haha!

Het is weer bijtijds opstaan vandaag (donderdag 15 januari 2009). Hoe bedoel je vakantie...haha. We stoppen bij een pub, de Adelaide River Inn. Het regent megahard maar wij rennen toch naar binnen. We moeten even de opgezette stier bekijken die in Crocodile Dundee heeft gespeeld, de bull Charlie. Daarna rijden we verder naar de oudste pub van de Northern Territory, Daily waters. We komen bijna zonder benzine. Best een uitdaging op zo'n verlaten weg..haha. De pub ziet er echt te maf uit. Allemaal shirts, vlaggen, bh's, ID-kaarten, slippers, kentekenplaten...kortom verzameling van rommel. Maar daarom juist weer leuk..haha. Er staat een pooltafel en ik speel een potje pol met onze betweterige Amerikaan Ryan. Ik bak er weer eens niks van...maar lol hebben we wel. Daarna rijden we naar het eerste vliegveld van Australie. Wordt nu niet meer gebruikt maar was wel volop in gebruik tijdens de WWII. Diende als opslagplaats voor de vliegtuigen zodat de Jappen het niet konden vinden. We moeten nog een stukje cruisen dus gaan we snel verder richting Tennant Creek. Onderweg in de bus is het een en al gezelligheid. We slapen op Juno's Horse farm vanavond. Zie precies 1 paard, haha. Wat een sterrenhemel hier, echt fantastisch. Zit gezellig met Adam te kletsen, de grootste onzin komt eruit..haha. Helemaal prima, kansloze, dubbelzinnige praat en grappen. Heerlijk dat ik dat gewoon allemaal kan volgen in het Engels en nog zelf grappen kan maken ook...haha! Daarna met Fran en Mette (een Deens meisje) aan de babbel en drank. Doen maffe dansjes en maken gekke foto's, helemaal leuk.

Een deel van het programma kunnen we vanwege de floods niet doen. Daarvoor in de plaats gaan we naar een music centre. We gaan bijna vertrekken, ik vul nog even mijn waterfles (vrijdag 16 januari 2009). En daar begint het gedonder. Een Nederlandse vent, een huisarts die met zijn zoon op vakantie is, begint tegen me aan te zeiken over onze plek in de bus. Fran en ik hebben de beste plek en die hebben we voor vandaag ook weer helemaal ingepikt. Wat een idioot joh! Zeg hem dan ook, wie het eerst komt, eerst maalt...dikke sjaak. Hij begint tegen Adam aan te zemelen. Moet je net Adam hebben, die begint te lachen en haalt zijn schouders op...fantastisch! We komen bij het music centre aan. Er is nog niemand, na een paar minuten komt de directeur aan. Hij vertelt ons dat er een aantal mannen uit de band vanwege culturele omstandigheden niet zijn. Hij kan er een paar optrommelen maar weet niet zeker hoe snel ze er zijn. Hij wil ons graag meer vertellen over het centre en de achtergrond van de aboriginals in de tussentijd. Helemaal leuk en sta dan ook geboeid te luisteren. Dan begint ineens de Nederlandse vent weer te zeiken. Terwijl de man middenin zijn verhaal zit moet de huisarts even duidelijk maken dat hij meer te doen heeft vandaag en niet van plan is om te wachten...NOU JA ZEG! Dat verzin je toch niet? Echt brutaal en nog lomp tegenover onze gids ook. Gelukkig komt er een minuut na de opmerking iemand binnen en gaat de gezelligheid met de muziek beginnen!! De directeur maakt zijn verhaal even af en de muzikanten zijn aan het warmspelen. Dat swingt de pan uit zeg! Echt fantastisch dit. De producer is een white fella en de rest van de mannen (3 stuks) zijn aboriginals. Ze moeten even warm draaien en zijn nog even verlegen. Maar als ze helemaal warm zijn begint het feest, ze willen niet meer stoppen. Ik swing gezellig een beetje mee. Na het optreden gaan we nog met ze op de foto, helemaal leuk. Helaas moeten we nu echt gaan, het is een heel stuk rijden. De volgende stop is het Telegraph Station in Barryl Creek. Maar voordat we daar aankomen helpt Adam eerst nog drie meiden die met pech langs de weg staan. Aangezien je hier wel even kunt staan zonder dat er iemand langs komt is dat wel zo aardig om te doen. We nemen een van de meiden mee in de bus om haar af te zetten bij onze stop zodat ze kan bellen. Want bereik met je mobiel heb je hier in de outback niet. We komen laat aan in Alice Springs. Snel douchen en omkleden want we gaan vanavond uit eten en op stap met de hele groep. Wat een gezelligheid, lekker aan de drankjes en dan volop aan het dansen. Te maffe foto's weer. We moeten morgen weer vroeg op, worden om 6:10 uur opgehaald. Maar goed, slapen doen we wel in de bus..haha!

Onze groep valt nu uit elkaar (zaterdag 17 januari 2009). Een deel blijft in Alice en een deel gaat de Red Centre tour doen maar dan verschillende dagen. Jammer zeg, was juist zo leuk! Wij gaan op 4 daagse tour en zijn dus het langste onderweg. We worden opgehaald door twee mensen van Adventure Tours, Michael de host en Amanda de guide. We stoppen eerst bij een camelfarm. Daar gaan Fran en ik een rondje op een kameel, net een paard maar iets anders opstappen..hihi. Helaas geen langere rit op de kameel maar dat is niet anders. We cruisen verder naar de mount corner lookout, wat uitkijkt op een zoutmeer. Om bij de lookout te komen moet je even door rood zand heen...damn...das heet...Daarna rijden we naar een cattle farm waar we onze alcoholische aankopen kunnen doen. Met twee bruine zakken komen we de winkel weer uit...onze gids Amanda ligt in een deuk...die hebben dorst! Na een snelle lunch lopen we in de bloedhitte een uurtje richting de Olga's (Kata Tjuta in abo taal). Echt supermooi, zeker met die blauwe lucht als achtergrond. Daarna een korte wandeling bij Uluru langs allerlei sacred sites waar je helaas geen foto's van mag maken. En dan cruisen we naar een grote parkeerplaats waar we met honderden andere toeristen naar de sunset op Uluru gaan kijken onder het genot van een bubbelend drankje en hapjes. We kunnen helaas geen kleurverandering zien op de berg, waar je wel over leest en ziet overal. Op het kamp staat het diner klaar. Das wel even wat anders dan onze eerste twee tours waarbij we zelf moesten koken. Blijkbaar hebben we een free upgrade gekregen en zitten we op een luxe tour, Safari in Style. Met dus een kok (Michael), een tent met beddegoed, licht en een ventilator...haha..ideaal! De groep is een beetje suffig, dus erg veel zin in socializen heb ik niet en duik lekker mijn Zweedse 2 stippen puzzelboek in. Helaas heb ik Yor, Let en Ie niet bij me dus kan niet de hele puzzel afmaken...haha!

Ook de sunrise op Uluru staat op het programma (zondag 18 januari 2009). Dat betekent extreem vroeg opstaan...gaap. Er staan ook daar hele groepen mensen. Ik zie geen kans om een foto van het ding te maken zonder mensen erop. Besluit een stap over een hekje te zetten. Nou, dat heb ik geweten, haha! Een groot gemekker van aantal anderen dat ik op hun foto's sta. Te grappig gewoon...Ook hier helaas geen kleurverandering. De zon laat zich helemaal niet zien, zit achter een dik wolkendek. Na de sunrise lopen we de Uluru base walk. Het is al aardig warm vanochtend en we drinken ons dus suf aan water. Maar alles beter dan uitdrogen toch? Na de warme maar mooie walk rijden we naar het cultural centre. Ik zie echt een prachtig aboriginal art schilderij. Allerlei mooie tinten roze, geel, oranje, rood in de welbekende stippenstijl. Wat een mooi doek zeg! Maar als ik op het prijskaartje kijk ben ik snel genezen...1500 euro is wat veel voor een backpacker. En moet helaas het schilderij laten hangen. We springen de bus weer in, lange rit voor de boeg naar Kings Canyon. Maar even heerljk tukken in de bus, nog aardig moe van het vroege opstaan.

Ook vandaag (maandag 19 januari 2009) is het weer bijtijds opstaan, om 5:30 gaat het alarm weer af. We gaan een wandeling maken op de canyon van maar liefst 3,5 uur. Gelukkig is het niet al te warm en is het lopen prima te doen. Alleen het eerste stuk is pittig, wordt ook wel heart attack hill genoemd...dat zegt genoeg denk ik. Kom gelukkig zonder ellende boven. Het is hier echt supermooi! We lopen flinke stukjes omhoog over rotsige grond. Maar goed dat ik mijn jostie wandelboots bij me heb. Als we iets over de helft zijn stoppen we even bij de garden of Eden. Een watertje middenin de canyon waar je kunt zwemmen. Ik sla even een zwembeurt over. Alle vuiligheid die bovenop de canyon ligt komt uiteindelijk uit in dit water...is me iets te ranzig..haha! Na de walk is het tijd om te lunchen en een beetje te relaxen. Prima plan al zeg ik het zelf! 's Avonds lekker aan de drankjes met onze gids Amanda en host Michael. We blazen wat op de Digeridoo, tikken wat op muziekstokjes en hebben de grootste lol. Ook nog even wat serious talk met Amanda. Die toen ze net dertig werd (half jaar geleden) een ommezwaai heeft gemaakt in haar leven. Alle vastigheid van thuis in Melbourne (huis gebouwd, verloofd, goeie baan) achter zich gelaten en naar Alice Springs vertrokken. Wat een stoer wijf. Dat zet mij ook weer aan het denken....

Dag vier van de tour, inmiddels alweer dinsdag 20 januari 2009. Veel tours gaan terug naar Alice Springs na Kings Canyon, Uluru en Kata Tjuta. Omdat wij een vierdaagse hebben, gaan we ook nog naar de West MacDonnel Ranges. Een prachtig natuurgebied dat gelukkig minder toeristisch is. We lopen eerst de Ghost Gum walk. Daarna door naar Ochre Pits, de plek waar de aboriginals de basis vandaan halen voor hun verf. Rotsen met zeer brokkelig gesteente wat vermengd met water een verf wordt. Er staan hoge boetes op het meenemen of losbreken van de stenen. Wij hebben een lekkere eigenwijze, grappige gids Amanda die met wat regenwater aan de gang gaat. Haar vingers zitten vol met verf en ik ben haar eerste slachtoffer...strepen op mijn wang in geel. Dan wordt er nog wat gemixt en gedaan, kleur nummer twee groen op mijn wang. Maar ze is er nog niet klaar mee en ook bruin/paars wordt op me gesmeerd. De hele groep wordt onder handen genomen, te geestig dit. Ook deze gids is weer super en ook met haar kan ik goed overweg. Ze is prettig gestoord, zit vol leuke verhalen en geeft bergen positieve energie af. Een erg leuk mens dus! Heb het dan ook super naar mijn zin met haar. Deze vierde tour dag is een beetje chill dag. We stoppen bij nog twee waters in de West MacDonnel Ranges. Eerst Serpentine Gorge en dan Ellery Creek. Bij beiden kun je zwemmen en dat doe ik dan ook. Heb wel mijn bikini niet aan maar ik jump er gewoon in met mijn boardshort en een shirtje. Amanda en ik lachen ons suf..haha! Aan het einde van de middag komen we terug in Alice. Had al eerder vandaag met Amanda en haar neef Damian zitten kletsen. Ze stellen voor om samen te gaan kamperen. Zij heeft twee vrije dagen en hij is hier voor 3,5 week op vakantie. Ze moeten nog even kijken wie er nog meer mee wil en kan...super! Vanavond gaan we met onze suffe groep eten, is toch nog best gezellig maar kan niet tippen aan de vorige groep. Amanda vertelt me dat het doorgaat het kamperen morgen. Ze geeft me een belletje als ze weet hoe laat ze me komt ophalen, ergens tussen 11 en 14 uur.

We waren zo moe van de tour dat we eerst lekker uitslapen in ons hostel in Alice Springs (woensdag 21 januari 2009). Dan horen we gebonk op de deur, Mette staat er. Ze gaat vandaag weg maar wil nog even wat leuks met ons doen. Ze stalt haar bagage bij ons in de kamer en we lopen nog even de stad in. Haal een slangenboekje en koop een kort spijkerbroekje. Dan wordt ik in mijn zij geprikt terwijl ik in het winkelcentrum loop. Het zijn Amanda en Damian. Ze had me net een sms gestuurd dat ze me om half 1 komt halen..komt dat even goed uit! Heb er helemaal zin in. Ga leuk met twee ozzies op stap. Wat een unieke kans om dit te doen. Ze nemen gewoon een Nederlands meisje die ze amper kennen mee uit kamperen. Dat is nou de ozzie gastvrijheid, helemaal gaaf! Moet eerst nog wat spullen gaan verzamelen thuis voor de trip en dan staan Amanda en Damian voor mijn deur om me op te halen. We gaan eerst nog even langs de supermarkt voor wat laatste spullen. Daarna langs haar huis om de rest op te halen. Thuis heeft ze een babyslang, Max. Van een huisgenoot van haar. Die moet ik natuurlijk even aanraken, te gaaf gewoon. Het is nogal een wild ding, heb geen zin om dat ding aan mijn vinger te hebben hangen dus houd het na aan paar minuten voor gezien...haha. Ik stap bij Amanda in de auto en samen rijden we achter haar neef Damian aan die in zijn 4WD gaat. Daar zitten alle kampeerspullen in. Helemaal cool dit! We gaan kamperen bij Redbank Gorge. We drinken eerst nog wat drankjes bij een pub in de buurt en rijden dan naar het veldje waar gekampeerd mag worden. Een aantal grasveldjes, afgezet met kleine paaltjes. Per veldje staat een bbq en een vaste tafel. Voordat we aan de slag kunnen moeten we eerst hout gaan verzamelen. Gelukkig is hier zat dood hout dus dat vuurtje komt er wel. Damian steekt het vuur aan. We eten vanavond lasagna wat hij klaarmaakt in een zogenaamde campoven. Een soort van braadpan die boven het vuur hangt en op die manier gaart het eten. Het duurt nog wel even voordat het klaar is dus we gaan eerst maar verder met het drinken van Strongbows (cider). Beetje honger heb ik wel dus ook maar een zak chips open. Wat is dit relaxed zeg, beetje drankjes drinken, vuurtje stoken en gezellig kletsen en geinen. Het wordt al donker, mooie zonsondergang die natuurlijk op de foto moet. Damian zegt, als je een echt mooie foto wilt maken moet je op de ute (zijn 4WD auto met laadbak) gaan staan. Ik klim erop en voordat ik er erg in heb zijn we fotoshoot op het dak aan het doen..te geestig. Het eten is wel ongeveer klaar nu. Net voordat we gaan eten komt er nog een auto aan. Een vader met zijn twee kids. Ze komen ook nog even buurten. De vader leert zijn zoontje hoe hij sprinkhanen moet frituren en opeten. En dat boven ons vuur. Die dingen springen hier om je oren, dus op zich prima om er een paar van kant te maken. Ik wil ook best van allerlei nieuwe dingen proberen maar het in mijn mond stoppen van een gebakken sprinkhaan gaat me te ver. Ookal biedt het zoontje het gebakken ding nog zo schattig aan...mij niet gezien. Amanda steekt er eentje in haar mond...jakkes! Damian slaat net als ik over...prima plan! Na onze heerlijke lasagna gaan we verder met de biertjes en de verhalen. Echt te geestig gewoon. Het is een heldere avond en de hemel is vol sterren. Wat fantastisch dit! Ozzies doen niet echt aan een tent opzetten. Ze slapen liever in de buitenlucht. Dat doen ze in een ding wat een swag heet. Een Australische bedroll, een matras met een waterdichte hoes eromheen waar je met je slaapzak en kussen in gaat liggen. We rollen onze swags uit en gaan lekker liggen, klaar voor de nacht. Wat is dit genieten zeg! Hoor nog wat gezoem om mijn oren van wat mozzies maar dat kan mij niet schelen. Ik lig hier in een swag, onder de sterrenhemel, in prachtige natuur...LIFE IS GREAT!

We worden wakker van wat gevlieg om onze oren (donderdag 22 januari 2009). Tijd om op te staan dus. Het is pas zes uur maar ja, dat krijg je als je buiten wilt slapen he? We steken het vuur weer aan. Pancake time! Damian heeft allerlei handige spullen mee, dus ook een systeempje om een ring boven het vuur te hangen waar de koekenpan op kan, ideaal. Ik ga druk aan het bakken, leuk dit! Daarna is het zwemtijd. We komen aan bij de parkeerplaats bij Redbank Gorge. Eerst nog een flink stukje lopen naar het water toe. Tocht over behoorlijke stenen. Gelukkig is het nog vroeg en niet zo warm, dat maakt het makkelijk. Als we daar aankomen zijn de vader en zijn twee kindjes al onderweg de gorge in. Hun shirts en schoenen liggen er...haha. Wij leggen ook onze spullen neer en beginnen de zwemtocht. We zwemmen door diep en dan weer ondiep water tussen hoge rotsen door. Sommige stukken waar we doorheen moeten zijn maar 1 meter of smaller. Echt supercool dit! Het hele stuk dat we zwemmen is zo'n 1,6 km enkele reis. Afgewisseld met stukjes klimmen en lopen, hoe bedoel je avontuurlijk. Amanda is hier eerder geweest. Toen hing het vel van een koe en zijn kop aan een tak zo'n 3 meter boven het water. Ze moet dat dan ook perse aan ons vertellen. Spontaan ruik ik dood beest...gedver. Gelukkig is het beest weg van het punt waar ze het eerder gezien had. Blij toe! In het water zitten volop sprinkhanen en visjes. Op de rotsen langs het water zitten lizzards en kikkertjes. Echt natuur dit! We lachen ons suf onderweg, ik val heel de tijd om. Glijd steeds uit op de rotsen en ben natuurlijk lekker lomp af en toe. En we kunnen eigenlijk geen van drieen laten om steeds iets over die koe te zeggen. Maar gewoon niet bij nadenken als je iets glibberigs voelt..hihi...Denk heel even een bot te voelen..snel doorzwemmen. Op de terugweg moeten we het watervalletje dat we zijn opgeklommen ook weer af. Er ligt een dikke stronk hout voor. Ik zit er als een aapje omheen geklemd. Ben ik bijna beneden, Damian zegt, nog 30 centimeter en je voelt weer grond...glij ik zo naar beneden..haha! Roetsch!!! Allemaal schrammen op mijn buik...onhandige Annie in de bocht...te grappig. We komen dan ook niet meer bij van de lach. Wat een tocht was dit. Komen het water weer uit en zie dan de kop van de koe liggen, gelukkig alleen in botten. We lopen terug richting parkeerplaats. Amanda stopt bij een holle boom, moet ze even inkruipen en op de foto. Dan zegt ze ineens...zie je die dooie koe niet? Die zit om de boom heen gedrappeerd...haha...had het nog helemaal niet gezien. Achter het stuk waar ze staat zie je een deel van het skelet van de koe, met een stukje vel er nog omheen. Zijn halve gezicht is nog te zien en de andere helft is al vergaan. Zijn snuit is nog in takt...gedverdemme...snel een foto van San bij de boom en dan doorlopen! Na ons wandel en zwemavontuur avontuur hebben we behoorlijk honger gekregen. We gaan weer naar de pub van gisteren en nemen daar een burger met chips. We chillen wat bij het zwembad. Het is bloedheet. Dan rijden we naar een terreintje wat even interessant lijkt. Het is alleen toegankelijk voor 4WD. Amanda parkeert haar auto en we gaan verder met de auto van Damian. Die heeft alleen maar 1 extra stoel voorin. Ik ben wel in voor avontuur en ga in de laadbak zitten, boven op een swag. Je moet alles proberen toch? Doen een tochtje van 20 minuten maar blijken nergens uit te komen. Spring weer bij Amanda de auto in. We stoppen bij Ellery Creek waar we eergisteren met de groep zijn geweest. We zwemmen naar de andere kant van de creek en terug en dan ben ik wel uitgezwommen. Het water hier is niet theewater en mijn lijf lijkt wel heel erg bruin nu...jakkie! We besluiten het voor gezien te houden en cruisen terug naar Alice. Wat leuke dagen. Ik stuur Fran een sms dat ik er bijna ben zodra ik bereik heb om samen avond te eten. Amanda en Damian vragen of ik nog mee ga eten, Fran sluit ook aan. We eten wat bij een Italiaans tentje en dan moet ik helaas afscheid nemen van Amanda en Damian. Gelukkig zie ik ze weer in Melbourne, over een week of drie. Dat wordt gezellig!

Vandaag verlaten we Alice Springs (vrijdag 23 januari 2009). We vliegen naar Perth vanochtend. Dat betekent tas weer inpakken, de taxi in en naar het vliegveld. Na een vlucht van zo'n 3 uur komen we aan in Perth. Heb vanochtend al even gekeken voor een backpackers accomodatie en de gegevens opgeschreven. Terwijl we op de bagage staan te wachten bel ik ze op om te reserveren voor de komende twee nachten. De city shuttlebus brengt ons er naartoe. Het blijkt mega volgeboekt. Het Franse meisje en de Zwitserse jongen die bij ons in Alice in het backpackersgebeuren zaten hebben geen kamer. Het meisje kan 1 nacht blijven en voor de jongen is geen bed meer. Wij boeken nog twee extra nachten bij, het is maandag 26 januari Australia Day en dus megadruk. Tot 27 januari hebben we in ieder geval slaapplek. We brengen onze spullen naar de kamer. Slapen op een vierpersoonskamer samen met een Engelse en een Nieuw Zeelandse jongen. We richten de locker in en gaan dan de stad in. Dit is mijn thuis voor de komende dagen, leuk!