Crocs rule!

We hebben er een flinke tocht op zitten naar Townsville ( woensdag 7 januari 2009 ). We waren alletwee behoorlijk woozy nog van het varen dus helemaal in goede rijconditie waren we niet. Komen dan ook echt bekaf aan in Townsville. Het plan was eigenlijk om een camping te zoeken, laatste nachtje in de tent en dan de spullen te doneren aan welwillende kampeerders. Maar we zien zo snel geen camping in de buurt van het centrum dus rijden we naar het dichtsbijzijnde hotel en vragen naar de kamerprijs. Voor 100 dollar (50 euro) kunnen we hier een nachtje slapen met z'n 2-en. Niet slecht! We checken in, duiken de stad in voor een Thaise maaltijd met roze bubbels en gaan dan helemaal moe ons bedje in. Wil eerst nog even douchen, hoor ik Fran ineens roepen vanuit de kamer...San....kom eens kijken...we hebben een kakkerlak...Haha...Fran en de beestjes. Lach me suf...ik kom de badkamer uit..Ja Fran, hij is dood, ligt daar prima en ik ga 'em niet oprapen. Die dingen doen toch niets? Heb zelf sinds een tijdje een iets andere kijk op beestjes gekregen. In Costa Rica moest ik er nog niets van hebben van die kakkerlakken en ander ongedierte. Maar denk nu maar steeds, wat gaan ze me doen? En wat als ze over me heen lopen? Geen man overboord....dus geen paniek...haha! What a life change...Fran vindt het toch allemaal niet zo heel erg prettig en loopt naar de receptie. De receptie is al dicht maar de receptioniste komt er gelukkig net uitgelopen. Fran legt het allemaal uit. We kunnen een refund krijgen morgen (ik zeg...ideaal!) want verdelger heeft ze nu niet meer bij de hand. Fran legt uit dat dit voor haar geen optie is, dat ding moet weg. Dus de receptioniste staat bij ons voor de deur en haalt het ding weg met een foldertje. Is toch nog niet helemaal dood...zie zijn pootjes bewegen...opgeruimd staat netjes. Enne, welkom in de tropen...haha!

We staan weer eens bijtijds op ( donderdag 8 januari 2009 ). We moeten vandaag een behoorlijk stuk rijden richting Cairns. Dat blijkt langer dan verwacht en we komen dan ook pas om een uurtje of 2 in de stad aan. Het is hier bloedheet, niet normaal. We zijn vergeten om de bevestiging van het hotel uit te printen en hebben dus werkelijk geen idee waar we heen moeten. Eerst maar eens een internetcafe met printoptie zoeken. Gelukkig weet onze Lonely er altijd wel een paar te vinden dus we zijn er zo. Na ons geprint is het tijd voor wat souvenierwinkeltjes. Wat een spul verkopen ze hier. We zijn er nu in ieder geval achter, willen we de betaalbare souveniers kopen, we de chineze versie van die winkels moeten hebben..haha! Het is hier wel weer heerlijk ook. Een relaxt ingedeelde stad, met een Esplanade en een Lagoon. Wat zoveel wil zeggen als een boulevard langs het water en een Lagoon is een parkje met openbare zwembaden, barbeceus en picknicktafels. Een en al gezelligheid zo in het zonnetje. Dat zouden we thuis ook moeten hebben...haha! Dan zoeken we ons hotel op, dumpen de auto en de tassen en gaan even lekker wat eten. Ook dat kan vlak langs het water dus je krijgt echt het idee van een badplaats. Terwijl je in een grote stad loopt.

Vandaag moet onze auto ingeleverd worden ( vrijdag 9 januari 2009 ). Daar gaat ons huisje op wielen van de afgelopen drie weken. Gek idee hoor...geen auto meer...zijn we weer afhankelijk van anderen...te maf...Eerst moeten we nog van ons campingspul af. Hebben aardig wat weg te doen. Een tentje, slaapmatjes, vouwstoeltjes, pannen, kleedjes...pff..wat een handel. Ik vraag aan de receptioniste van ons hotel of ze een grote vuilcontainer hebben. Leg haar het probleem uit van al die spullen. Eigenlijk waanzin om het allemaal weg toe doen..maar ja...ruimte hebben we niet. Zij biedt heel lief aan om een mailtje naar het personeel te sturen dat er campingspullen gratis af te halen zijn. We zijn nog geen minuut buiten of een van de schoonmaaksters is al helemaal gelukkig met wat spullen, ideaal toch? We zijn nu in ieder geval klaar om naar het vliegveld te gaan. In de stortregen rijden we er naartoe. Het klaart gelukkig snel weer op, moeten nog een klein stukje lopen met onze tassen. De auto parkeren we op het terrein bij Hertz en lopen met de tassen richting de Domestic terminal. We blijken bij International te moeten inchecken want ons vliegtuig vliegt door naar Singapore. Prima, lopen we nog een stukje. We zijn ruim op tijd en moeten dus nog wel even wachten. Helaas geen shoppen voor ons, omdat we domestic passengers zijn mogen we niets kopen in de international terminal. Beter ook maar....hebben toch geen centen...haha! Na een vlucht van 2,5 uur komen we aan in Darwin. Het is hier weer een half uurtje vroeger dan in Cairns dus inmiddels schelen we nog 9,5 uur met Nederland. Duiken een taxi in en laten ons naar ons hotel brengen. Had via internet een goede deal gevonden. Blijkt het hotel middenin de stad te liggen en de top-end accomodatie aanbeveling uit de Lonely te zijn. Zitten wij even voor een dubbeltje op de eerste rang...ideaal. Blij met mijn internet skills. Lopen even langs de winkeltjes, doen wat boodschapjes en dan nog klein beetje cultuur. Wat overheidsgebouwen en de haven bij de Esplanade (ja, hebben ze hier ook). Wel leuk om hier te lopen, zeker na de film Australia, die over Darwin, Northern Territory en de Japanse aanval gaat. Als we tijdens de tour weer even terug zijn in Darwin dan gaan we de echte culturele wandeltoer doen langs alle gebouwen die overgebleven zijn vanuit die tijd.

Vrijdag 9 januari 2009 sluiten we af met een hapje en een drankje in een van de kroegen. Het is heerlijk weer, gelukkig maar. We bestellen allebei een salade en natuurlijk de bubbels. Zitten lekker te eten totdat Fran ineens zegt...wat zit daar nou voor beest? Schrikken in eerste instantie een beetje. Blijken twee possums in de boom te zitten. Ik weet nog van Nieuw Zeeland dat possums niet echt favoriet en nog gevaarlijk zijn ook. Ben dus in eerste instantie een beetje terughoudend. Een dame die naast ons zit laat me zien dat we deze beestje gewoon kunnen voeren en ze echt harmless zijn. Ik geloof haar niet meteen dus ze laat even zien hoe schattig het beestje een druif uit je vingers hapt...Nou, dat moet lukken. Dus ben volop die beestjes aan het voeren, te grappig. Een beetje only the lonely vent, doet net alsof ie de possum wil voeren maar heeft alleen zijn hand...en ja hoor...hap in je vingers...Daar vraag je om he! Haha!

Vandaag gaat onze tour beginnen ( zaterdag 10 januari 2009 ). We worden om kwart voor zeven opgehaald door onze tourguide, Adam. Op dag 1 staat het Litchfield national park op het programma. We beginnen met een stop bij de waterfalls, Florence Falls. Onderweg daar naartoe zien we een rock wallaby, een te schattig kleine grijze mini kangoeroe...Dan nemen we een lekkere duik in het water bij de Florence Falls. Niet verkeerd, want het is weer erg warm hier. Tijdens het zwemmen word ik zachtjes gebeten door een visje in mijn voet...haha! Beter dan een bloedzuiger, die onze Amerikaanse tripgenoot Jacky aan haar voet heeft hangen....oeps. Daarna rijden we door naar de Buely Rockhole. Allemaal kleine watervalletjes en diepe pools om in te zwemmen. Op een rots bij het water zit een lizzard, de water monitor. Te schattig beestje, die zijn hele nek uitsteekt om het water over te kijken, vandaar ook zijn naam. Na een klein uurtje rijden we naar de termite mouds. Hele grote hopen poep van termieten die zo opgestapeld zijn dat het wel rotsen lijken. De hele hoge zijn wel 50 tot 60 jaar oud. Daarna hebben we een lunch, broodjes hotdog...how american...haha. Na de lunch rijden we door naar de wetlands, fogg dam. Daar werd vroeger rijst verbouwd. Het zijn nu weilanden ondergelopen met water, veel volgens, crocs (niet gezien) en water monitors. Er zijn ook mooie lelieveldjes, die natuurlijk op de foto moeten. Nu gaat het echte werk beginnen, een croc cruise op de Adelaide River. Met z'n allen in een bootje, waar vooral duidelijk wordt gemaakt dat er nog geen pinkje over de rand van de boot mag hangen. Ook wel logisch, het water hier is gewoon bruin dus je ziet die apparaten niet aankomen...De eerste croc die word gespot....HEB IK GEDAAN! Er zit een hele grote dame in de bosjes...haha. De twee guides vinden me helemaal stoer dat ik er eentje heb gespot...te cool. Daarna komen er nog twee bij de boot zwemmen. Eentje volgt ons een tijdje, dus we hebben zat tijd om ze op de foto te zetten. Ook zit er nog een baby croc, zo'n meter lang...ziet er best schattig uit..hihi..Wat een belevenis, echt zulke stoere beesten! Na onze croc cruise is het tijd om wat drank in te slaan voor vanavond. Wij natuurlijk aan de bubbels, dat snap je. Onderweg naar onze slaapplaats komen we hele hordes hoppende wallaby's tegen. Het is tegen zonsondergang dus komen ze tot leven. Ze steken de weg over en huppen langs de weg zo het bos in. Helaas ook een paar dode langs de weg. We slapen vannacht in Point Stuart Wilderness Lodge. Een kamp met permanente tenten en 1 keukentent. Daar eten we kangoeroe en buffaloworstjes...hoe Ozzie wil je het hebben. Heb me er maar overheen gezet dat het zielig is om Skippy op te eten, een koe eten is ook sneu...toch? En moet zeggen, smaakt prima, net biefstuk. Ons bed is wel geestig, een houten plank met een matje erop. Lekker basic, helemaal goed. Dat hoort toch bij de wildernis he? Na eten komt de Didgeridoo tevoorschijn. Krijg er bijna gelijk geluid uit, is nog best lastig. Snap nu waarom Aboriginals zulke dikke lippen hebben, das om dat ding te kunnen bespelen...hihi. Na wat geklets met onze Amerikaanse mates Jacky en James en de tourguide Adam is het bedtime.

We moeten weer behoorlijk bijtijds opstaan ( zondag 11 januari 2009 ), half acht zitten we in de auto, onderweg naar Kakadu National Park. Maar voordat we weg kunnen moeten Fran en ik nog wat foto's maken van de wallaby's op onze camping. En daarna is het cruise time. Hebben Adam duidelijk gemaakt dat we roadsigns helemaal leuk vinden, dus hij stopt expres voor ons bij de poort van het National Park zodat we een foto kunnen maken, goed bezig die jongen. Echt cool om hier nu te zijn, zo ongeloofelijk groen joh, niet normaal. Onze eerste ding van vandaag is...klimmen. We moeten een heel end omhoog de rotsen op om bij de Nawurlanda Lookout te kunnen komen. Het is echt bloedheet, dus behoorlijk pittig die wandeling. We drinken ons helemaal suf onderweg naar boven. Maar wat een uitzicht, het is die klim echt dubbel en dwars waard. Mooie rotsen en een billabong waar we zo op kijken tussen al het bos door. De Anbangbang billabong, die helaas niet toegankelijk is nu vanwege de wetseason. Zit vol met crocs op het moment. We rusten even uit met dit mooie uitzicht en vervolgen dan onze klim naar beneden. Compleet plakkerig en bezweet komen we bij de bus aan. We rijden naar de volgende bestemming, de Anbangbang rock carvings. Mooie, duidelijke tekeningen van kangoeroes, schildpadden, slangen en mensen. De laatste, meest recente carvings zijn gemaakt door King Barramundi, zo'n 50 jaar geleden. Met als bedoeling om de Aboriginals die weggetrokken waren uit Arnhemland richting de east coast terug te halen naar hun native land. Poging mislukt maar wel mooie schilderingen als resultaat. Na het plaatjes kijken is het tijd voor de lunch. Its built a sandwhich time...haha. Daarna door naar meer carvings. Maar helaas, dat gaat niet lukken....de weg is onder water gelopen. Er staat meer dan een meter water. En dus heeft de park ranger de weg afgesloten. Dat wordt iets anders verzinnen. Adam neemt ons mee naar de Mamakuta Wetlands. Een groot nat weiland met allerlei vogels en dan is het tijd om naar het nieuwe kamp te gaan. Lekker afkoelen in het zwembad en een beetje kletsen met iedereen. Helemaal gezellig! Ik bel gezellig naar Ron & Hanneke om ze te feliciteren met kleine Fleur, YEAH! Ben weer tante geworden, ben zo benieuwd naar die kleine!! En een telefoontje naar Iris, heb ik te lang niet gesproken. Zit lekker buiten te bellen. Niet echt handig als je geen insectenspray hebt opgespoten. Zit dus echt helemaal onder de bulten. Onze guide vind het zo interessant mijn hele armen vol bulten dat ik even op de foto word gezet...haha.

Vandaag is echt bizarre opsta tijd...kwart over 5 ( maandag 12 januari 2009 ). Doe effe lekker fit...maar ja, het is niet anders. Er is nog veel te zien en weinig tijd. Dus dan moet je wel he? We rijden een klein uurtje en dan komen we bij de Yurmikmik Falls. We moeten zo'n 3,5 km lopen naar de falls toe. Ookal is het nog vroeg, het is alweer bloedje heet...dus die frisse duik is more than welcome. Echt prachtig hier! Krachtige waterval en lekker koud water. Na een klein uurtje chillen lopen we terug. Lekker aan de klets met een Engelsman die me complimenteert met mijn Engels. Nooit verkeerd om dat te horen ,toch? En volop aan het geiten met Adam en Jacky, helemaal gezellig. We cruisen verder naar waterval nummer twee, de Motorcar Falls. Ze heten officieel anders, maar die naam kan ik nu even niet opkomen. Daar duikt onze guide samen met US James van een hoge rots. Ik moet het filmen en fotograferen. Ja hoor, San krijgt gewoon taken hier...haha. Dan is het tijd voor de lunch, lekkere wraps. Het is alleen niet te harden met het aantal vliegen hier, echt om gek van te worden. We kopen in het winkeltje hier een potje met anti vliegen spul en gezellige hoofdnetjes...haha. Het schijnt in Alice nog erger te zijn met die vliegen. Dus we kunnen het beter maar alvast in huis hebben toch? Na de lunch moeten we weer terug gaan cruisen richting Darwin. Adam wil wel graag muziek opzetten dus mijn ipod wordt aan de speakers gehangen. Komt ie nu mee, zijn pas drie dagen onderweg...haha. Tijdens de tussenstop komt ie tussen mij en Fran ingelopen. Ladies, I have a surprise for you. Ik moet het gaan raden, eerste wat ik denk is....I get to drive the bus? Cool! Nee, dat is het niet...Nou, dan raad ik toch nog een keer...Are you going with us on tour number two to Alice? Bingo! Wordt zijn eerste tour richting Alice, daarvoor heeft hij alleen de 3-daagse Kakadu gedaan, 2 jaar lang. Dus dat wordt lachen..haha! We cruisen nog een klein uurtje verder en stoppen dan bij de beste Didgeridoo shop van de streek. Ik ben nog niet binnen of ik zie een vent met een slang om zijn nek staan. Aangezien San een nieuwe ' ik wil alles proberen en wil nergens meer bang voor zijn' modus heeft wil ik dat ding aaien. Nou, ik heb het nog niet gezegd of hij hangt al om mijn nek. Maf gevoel zo'n beest, heel warm, de schubben voelen heel zacht aan en zijn buik net als een krokodil. Zo zacht als zijde. Fran was een rondje winkel aan het doen, draait zich om en ziet mij ineens met dat beest staan. Ze schrikt even..hihi...Ja mam, ook Fran is niet zo van de slangen. You are not alone. Ze is toch zo lief om wat foto's te maken. Ik klets honderuit met de man van de slang. Weet er nu alles van, dus vraag maar raak over de python...hihi. Hij vindt mijn interesse zo leuk, ik moet met hem meekomen. Hij heeft nog een leuk beest voor me..Nee zeg, een bleu tongue lizzard...Een soort van slang maar dan met pootjes en een donkerblauwe tong die van breed naar een puntje loopt. Dat ding is zo'n 30 cm lang en zal over een paar maanden een slang worden blijkbaar. Ook dit ding aai ik en hij geeft me zelfs een kusje met die gekke blauwe tong op mijn hand. Wat een apart gevoel...haha. Maar dat is nog niet de hele beestenboel. Als ik terug naar de ingang loop zit er een baby wallaby...zo schattig. Hij pakt hem op en we mogen hem aaien. Het beestje is zo schattig, likt aan je vingers. Lekker zoute smaak, krijgt hij normaal in de buidel van zijn moeder. Helaas is zijn moeder overreden door een trein. Hem hebben ze weten te redden. Dus nu leeft het 5 maanden oude beestje bij deze beestenliefhebber. Het is echt zo'n schatje, Fran krijgt hem in haar handen en ze wil hem bijna niet meer loslaten. Dan krijg ik hem, jeetje wat zacht en wat een ontzettend schatje is dit...heerlijk! Daar word je toch helemaal gelukkig van? Gewoon verliefde gevoelens als je zo'n beestje in je armen hebt liggen...fantastisch! Na ons beestenavontuur is het tijd voor het laatste stukje naar Darwin, een ritje van 30 minuten. Wij worden als eerste afgezet, bij ons backpackersmotel Cavanagh in Darwin. We zeggen iedereen gedag, wisselen e-mail adressen uit met Amerika en dan op naar het hotel. Guide Adam draagt mijn tas naar het motel...begin nu toch echt te denken dat ie wat van me moet...haha. Al een paar subtiele opmerkingen in die richting en nu deze actie...mmm....Geen zorgen meiden, not my type...dus kom niet met deze Ozzie thuis....haha! We hebben morgen een dagje vrij in Darwin en dan gaan we weer drie dagen op pad met Adam richting Alice...ben benieuwd!