Strolling around

Het was alweer even geleden dat ik een berichtje stuurde. Ik zal dit keer proberen minder taal- en typfouten te maken...haha!

Ik ben inmiddels in Sydney aangekomen vanochtend. Maar ik zal verder gaan bij 8 december 2008, Dunedin.

Een lekkere, koude en regenachtige dag hier in Dunedin. Je verwacht toch wel wat warmers als je Nieuw Zeeland voorstelt in de zomer..maar nee. Gelukkig had ik een dik Roxy vest gekocht, dus koud heb ik het niet. Als het regent worden de foto's wat minder mooi, dus dan maar shoppen. Daar zijn we goed in..haha! Maar voordat we dat kunnen doen gaan we eerst een lekker ontbijtje scoren bij een hip tentje in hartje centrum. Lekker pancakes met berries en mascarpone. Ja Yor, echt te lekker gewoon! Heb geen extra schaaltje mascarpone gevraagd...dit was wel genoeg...haha. Na dit heerlijke ontbijtje gaan we verder met shoppen. Ik zie echt een te gave winterjas van Roxy, voor maar 60 euro...maar ja...waar ga ik dat ding laten en wanneer trek ik 'em aan. Ik kom natuurlijk in de lente terug, dus wat heb ik er eigenlijk aan. Heel verstandig het ding laten hangen. Maar ik had natuurlijk al wel wat andere spulletjes gekocht, die ergens in gedragen moeten worden. Dus mocht van mezelf wel een simpele, zwarte (ja, weer Roxy) tas kopen. Maar daar bleef het niet bij, ook nog een rokje en twee sjaaltjes geshopt. En dat alles voor bij elkaar 40 euro. Dit land is echt te cheap gewoon...haha! Eigenlijk wilden we vanmiddag ook nog naar Cadbury World gaan, de chocoladefabriek! Helaas is de laatste tour al geweest. Dan morgen lekker choco proeven!! We duiken (aangezien het nog steeds nat en fris is), lekker een internet cafe in. Ik boek de huurauto en de tickets naar Darwin voor mijn trip met Fran. Daarna gaan we door naar de bioscoop, de film 4 Holidays kijken. Echt hilarisch! Leuk, in het buitenland naar de film. Dat ga ik vaker doen!

Vandaag mogen we aan de chocolade ( dinsdag 9 december 2008 ). Het is een heel gedoe om de fabriek te vinden. Gisteren te voet ging het allemaal prima, maar met de auto is het wat lastiger. Allemaal one way streets. En het onvermijdelijke gebeurt dan ook, we rijden even tegen het verkeer in. Gelukkig konden we op tijd langs de kant. Ja ja, we blijven auto toestanden houden. Ik zat op de kaart te kijken en Cris (die aan het rijden was) had helemaal nergens een bord gezien dat we niet naar links mochten...Dat vergeten ze hier nog weleens neer te zetten namelijk...Maar goed, gelukkig helemaal heel naar de chocolade. Das toch wel heel cool hoor, zeker voor een echte choco fan als ik. En dan zeker Cadbury's Dairy milk....JAMMIE! We maken een paar foto's, een grote paarse wereld hier..te geestig. De tour gaat beginnen. We krijgen allemaal een zakje waarin we de repen mogen gaan verzamelen. Bij elk stoppunt en machine krijgen we een reep. Dus dat vullen lukt aardig. Kunnen nog wat extra repen verdienen als we wat vragen goed beantwoorden. Daar doe ik natuurlijk mijn best voor! En...tadaa! Nog twee extra repen gescoord...top. Het hoogtepunt is toch wel de silo waar de vloeibare chocolade uitkomt. Een grote stortvloed van zaligheid...had echt weer de neiging om er een pint glas onder te zetten. Maar er kwam zoveel naar beneden, dat was niet gelukt. Dan was ik er helemaal ingevallen. En mijn zus weet dat ik dat ook echt doe, kan me een bruiloft herinneren met een chocofontein, een pintglas en een boel chocolade in mijn buik, op mijn handen en gezicht...net een chocomonster..(met een mooi jurkje aan)...haha! Na de tour komen we uit bij de twee oude melkwagens en de giftshop. Daar loopt heel Azie in mijn aura....GGRRRR. Gelukkig nog wat extra choco kunnen scoren...(had nog niet genoeg). Kreeg al van paps te horen dat hij me graag herkenbaar terug wil zien...dus ik hou maar op met snoepen...hahahahahaha!

Dunedin ligt bij het Otago Peninsula. Daar hebben ze het enige kasteel van Nieuw Zeeland, Larnach Castle. Het kasteel is gebouwd door een bankier die er gewoond heeft met zijn vrouwen (ja, drie achter elkaar en allemaal overleden tijdens het huwelijk) en vijf kinderen. Ook zijn dochter is overleden tijdens zijn leven. Dat werd de man teveel en hij schoot zichzelf door zijn hoofd. Beetje triest verhaal eigenlijk...Zijn dochter heeft opgebaard gelegen in de ballroom. Had hij speciaal voor haar laten bouwen...Die ballroom is nu een restaurantje geworden...best griezelig idee om daar te zitten. Gelukkig maar dat ik geen spoken kan zien...haha! We komen in het kasteel wel een levend spook tegen...de vrouw van een West-Australische man. Die komen we ook al een paar campings tegen en die vrouw lijkt net een Amish of Jehova of zo...Maar hij is echt heel aardig en leuk. Dus met hem aan de klets over Oz. Krijg nog allemaal goeie tips van hem, ideaal! Hij was ook nog een local tegengekomen en die heeft gezegd dat we pinguins kunnen spotten in Shag Point (die plaats zullen ze in Engeland niet zo snel hebben hoop ik...te ranzig gewoon...haha). We cruisen dus fijn naar Shag Point....maar geen pinguin te zien...We denken even van die gevallen te spotten...zijn het op pinguin lijkende vogels...jammer joh! Teleurgesteld weer de auto in....we moeten die gevallen echt gaan spotten! Onderweg naar Oamaru zien we ook nog de Moeraki Boulders, mege grote ronde stenen die half in het water liggen. Apart natuur verschijnsel waar we mee op de foto moeten...haha.

We komen aan in Oamaru, de plek om pinguins te spotten volgens de Lonely en alle boeken hier. Dat belooft wat! De eigenaar van de camping vertelt ons dat we Yellow eyed Penguins kunnen spotten (gratis) en blue penguins vanuit het Information Center voor 10 euries. We vinden het eigenlijk belachelijk om te betalen voor iets wat uit de natuur komt...dus eerst maar eens op zoek naar de gele oogjes pinguin. Ja hoor, we zijn nog geen twee meter bij de kuststrook waar ze aan land komen, zitten er twee in de bosjes. We zien ze zitten van een meter afstand...GAAF! Je mag niet flitsen als je foto's maakt, dus met mijn camera krijgen we geen goeie foto's met de naderende zonsondergang. Gelukkig heeft Cris een paar hele mooie! Die dingen zijn zo'n 70 cm lang, aardig groot. Echt schatjes, maar ze stinken wel...tenminste hun pis...bleh! We willen toch eigenlijk ook wel de blauwe pinguin zien, dan hebben we 3 van de 4 soorten die hier leven gezien (in Milford Sound de fjord pinguin). Dus besluiten we toch te gaan betalen. Er schijnen er zo'n 220 aan land te komen 's avonds..Ja hoor, daar komen ze. Wat een schatjes, deze exemplaren zijn maar max 30 cm lang. We lachen ons suf. Ze kruipen tegen de rotsen omhoog om naar het nest te gaan. Maar er komt steeds een golf aan die ze weer terugspoelt. Dus een hoop omhoog kruipen, terug in het water, klimpoging, terug in het water..etc. Blauwe pinguins (en volgens mij alle pinguins) zijn bang om lege vlaktes over te steken. Ze blijven dus een hele tijd staan met hun groep totdat een van de pinguins door de rest naar voren geschoven wordt als leider en die moet eerst. Dan volgt de rest. Zijn eigenlijk net de Aziaten die we hier zien...die durven ook nergens alleen heen...haha. Ze hebben ook nog een paar baby pinguins, maken een hels kabaal en vallen ongeveer alle volwassen pinguins aan die in de buurt komen. Ze hebben de hele dag in het nest gezeten en geen eten gehad. De pinguin vaders en moeders hebben heel de dag naar eten gezocht en kotsen een deel daarvan op voor hun kleintjes...gelukkig gaat dat bij mensen wel anders..jakkes. Nog een paar laatste blauwe pinguin feitjes, zijn de kleinste pinguins ter wereld, ze slapen maar 4 tot 10 minuten achter elkaar, kunnen ook op zee slapen terwijl ze drijven...interessante grappige beesten! Ik klets terwijl we naar de pinguins kijken gezellig met de tourguide, een lachen gast die hier vandaan komt en ook een huis in Wales heeft...hoe maf. Onderweg terug naar de camping (inmiddels in het donker) steekt er een possum over (na wat pinguins, wat eerder op de weg). Deze possum is het eerste exemplaar dat we in leven zien, de rest was allemaal road kill.

Na een vrij koude nacht worden we wakker met een zonnetje ( woensdag 10 december 2008 ). We drinken een koffie in Oamaru, tijdschriftje erbij, lekker in chillmode.. Daarna cruisen we door naar Timaru. Onderweg stoppen we bij een fruitverkoop. Drie bakken frambozen voor maar 5 euro...dat moeten ze bij ons ook doen...dan zou ik die dingen de hele dag eten..jammie! We lunchen er ook nog wat en gaan dan op zoek naar de Maori Rock Carvings. Die dingen zijn lastig te vinden, ergens in het binnenland. Het is wel een prachtige omgeving hier en het zonnetje schijnt volop...dus genieten! We vinden het uiteindelijk na een paar keer stoppen en keren. De drawings zijn niet echt spectaculair. Er is inmiddels een boel van vervaagd. We maken dus een paar foto's (door hekken heen) en cruisen terug over landweggetjes naar Timaru. Gaan nog even de stad in...Oeps...weer geshopt...een te gave laptoptas van Roxy (ben echt fan van dat merk maar dat was al duidelijk geloof ik he), een toilettas van Roxy (die van mams was gesneuveld) en een paar slippers. We hebben geen zin om te koken en eten vanavond afhaaleten, Indiaans.

Na ons vrij rustige dagje in Timaru rijden we door naar Akaroa ( donderdag 11 december 2008 ). Een stadje midden op de Banks Peninsula, met Franse invloeden. Stamt nog uit de tijd van het walvis jagen. Wel grappig, Franse straatnamen, Franse vlaggen en wat winkeltjes en restaurantjes met een Franse naam. Verder hebben ze hier helemaal niks met la douce France, wordt er ook niet gesproken ofzo...maar het blijft wel grappig dit. We lopen lekker rond door het stadje. De korte track langs het water die we wilden lopen gaat niet lukken, is afgesloten. Dan maar beetje bij de Haven, langs het water lopen..ook heerlijk met dit zonnetje. 's Avonds eten we zalm in een van de restaurantjes langs het water. Zalm wordt hier gevangen, tenminste, dat neem ik aan. Ze noemen het Akaroa Salmon...dus dan zal het wel he?

We willen vandaag naar Christchurch gaan rijden, zo'n 86 km verderop. Maar dat rijden is ons niet gegund ( vrijdag 12 december 2008 ). De auto start niet meer. En we hebben niet eens lampjes of iets anders aan laten staan. Dat ding is nu echt overleden en onderweg naar de hemel. Lekker is dat. Gelukkig staan we op een camping en is hier telefoon, anders ben je flink het zaadje hier met al die afgelegen plekken zonder bereik met je mobiel. De monteur komt bijna gelijk aangereden en weet ons met startkabels weer aan de praat te krijgen. We rijden naar de garage in het stadje. Daar krijgen we (na een telefoontje naar Escape en klein uur wachten) een nieuwe accu. Toch fijn als je nog een paar afgelegen bergweggetjes moet rijden. De monteurs zijn wel lachen. Er staat een snoek (je weet wel, zo'n oude Franse tuut) in de reparatie. Dus ik zeg een van die monteurs dat ik het wel leuk vind dat ze hier ook wat Franse wagens hebben...past wel bij een stadje met Franse invloeden. Hij snapt er helemaal niets van wat ik daar nou leuk aan vind. Dat zijn toch stomme wagens? En dat Frans...daar heeft hij al helemaal niets mee....te geestig en de manier waarop hij het zegt ook...haha! In Christchurch aangekomen parkeren we de campervan op de camping en pakken een bus naar het centrum. Anders hebben we weer parkeertoestanden met die bus...geen zin in. De stad ziet er gezellig uit, vrij Engels. Hoewel het groot is, voelt het niet zo. Hele prettige sfeer. We pakken de klassieke tramway voor een toeristisch rondje langs alle hotspots. We gaan nog langs wat winkeltjes en eindigen in de pub voor een simpel diner.

Helaas moeten we vandaag ( zaterdag 13 december ) gaan inpakken. Ons Nieuw Zeeland avontuur zit er bijna op. Echt heel erg jammer. Dus de hele bus moet uitgekamd worden op zoek naar alle spullen. Het past allemaal maar net aan in mijn rugzak. Ik heb ook nog een paar spullen klaar liggen om met de post naar huis te sturen. Die heb ik hier niet nodig en zijn dus onhandig om nog mee te dragen. Dat pakketje sleep ik dus nog even met me mee vandaag. We droppen de camper bij het depot aan de rand van de stad en pakken de Shuttle (een gratis stadsbus) terug naar Cathedral Square. Dat is het hart van de stad Christchurch, met de Cathedraal (logisch) erop, wat kunstwerken, stalletjes en straattheater. Ja...dat straatteather. Had toch voordat ik naar Nieuw Zeeland ging niet gedacht dat ik er onderdeel van zou gaan uitmaken. Maar de magicien had het op mij en een Kiwi gast gemunt en wij mochten fijn bijna de hele show assisteren. Te hilarisch gewoon! Er is een filmpje van dat ik achter hem aan ren om zijn dwangbuis aan te trekken. Dat ding had hij nodig voor een ontsnap truc...haha. Hij blijft natuurlijk niet stil staan en ik moet hem het halve plein achtervolgen....fijn is dat. En dat terwijl half Christchurch staat te kijken...Ach, beetje beroemd voor een paar minuten....Na de show duiken we eerst de internettoko in. Moet nog even een ticket boeken naar Byron Bay om Hannah op te gaan zoeken. Dat is gelukt en nu nog 1 missie te gaan, het postpakket bij het postkantoor afgooien. Het is zaterdag en in NL zijn dan de postkantoren vroeg dicht. Dus ook hier...shitzooi! Kan ik alsnog die spullen naar Oz mee gaan slepen...das niet echt handig...Maar goed, het is niet anders. We duiken nog wat winkels in. In het warenhuis waar we lopen blijkt het postkantoor nog open te zijn. Snel het pakket vanuit ons hotel ophalen en alsnog posten....gelukkig maar! We stappen na het winkelen nogmaals op de tram en maken nog wat foto's. Ziet er allemaal veel mooier uit vandaag met dat zonnetje. Dus maak ook mijn foto's op Cathedral Square opnieuw, nu een kerstboom met blauwe lucht op de achtergrond...mooi! In Regent Street stappen we uit de tram om wat foto's te maken van de Spaanse straat. Vrolijk gekleurde gevels boven de winkels. Daar duiken we een Spaans restaurant in. Ik kan weer eens niet kiezen en bestel een drie in 1 gerecht. Hierbij moet absoluut alcohol gedronken worden....een frozen Margarita met Mango flavour...jammie! Daarna terug naar het hotel, even relaxen met een filmpje en dan tukken. We moeten vroeg op morgen.

Om 3:10 uur gaat de wakker...damn...maar 4,5 uur geslapen ( zondag 14 december 2008 ). Ach, tuk ik wel verder in het vliegtuig. We pakken onze spullen bij elkaar, net op tijd voor de airport shuttle die ons naar het vliegveld brengt. Ruim op tijd zijn we voor de vlucht naar Sydney. Cris heeft nog wat kleine handbagage toestanden maar gelukkig blijkt dat verder allemaal oke. We zijn er ruim op tijd, dus even rustig een koffie en ham kaas croissantje. Er is hier weinig tot niets te doen, dan maar even een tijdschriftje lezen en met mams aan de phone & zus op de sms. Het is echt over...we gaan Nieuw Zeeland verlaten jammer genoeg. Maar ik mag nog 10,5 week reizen gelukkig. En ik ben onderweg naar een superbestemming...Sydney. Na een vlucht van 3,5 uur komen we aan. Lange rij bij de douane. Hele slierten Aziaten voor ons, die echt helemaal niets alleen durven. We lachen ons suf. De douanebeambte vraagt de helft van een groep van zo'n 30 man om in de andere rij plaats te nemen....ze durven gewoon niet....de een pakt de ander zijn tas beet...bang om alleen te gaan...Maar liefst 3 meter verderop...echt te maf...ik zal het vast niet snappen maar dit is toch bizar? Nog even een gezellig praatje met meneer Customs en dan naar buiten. De heerlijke warmte in. De broer van Cris komt haar ophalen. Hij woont voor een jaar in Sydney. We reizen met z'n drieen richting Central Station. Daar neem ik afscheid van de twee. En nu....echt even helemaal alleen aan de andere kant van de wereld....wat een fantastisch gevoel!

Mijn backpack en ik stappen in de metro. Hoeven maar een paar haltes, dus helemaal prima. Het hotel vind ik makkelijk. Kan gelukkig, ookal is het pas 10 uur 's ochtends, al inchecken in mijn kamer. Het is allemaal heel basic, maar wat wil je met een Formule 1 hotel in het centrum voor weinig geld. Dit schijnt 's avonds een uitgaansgebeuren te zijn met gezellige dronken mensen. Dus ik zorg dat ik voor die tijd lekker op mijn bed naar de tv lig te kijken...haha!

Ik gooi al mijn spullen in de kamer, pak een kleiner tasje en ga op weg...San met she, herself and her...in Sydney. Zit weer echt in een roes...wat een top gevoel. Ik loop helemaal vrolijk over straat. Lekker in mijn hemdje, armen, voeten en gezicht ingesmeerd met factor 30, rond te wandelen en om me heen te kijken. Loop door de Botanic Gardens en ineens zie ik het Opera house en de Harbour bridge...wat mooi! En wat onwijs gaaf dat ik hier gewoon loop...kan het niet bevatten...kan me gewoon niet gelukkiger voelen op dit moment. Wat gaaf! Ik plof neer op een bankje om alles een goed in me op te nemen...moet dit met iemand delen...maar ja, wie is er nog wakker op dit tijdstip (kwart voor 1 's-middags OZ is kwart voor 3 's- nachts in NL). Stuur zus een sms...die is op een verjaardag en dus wakker...even lekker kletsen...leuk om dit geluksmomentje met zus te kunnen delen. Ik loop verder en blijf lekker genieten. Heb alleen wat zere pootjes gekregen in mijn nieuwe Hava's...ruil ze dus maar even om in het hotel voor mijn jostie Birkenstocks...veel meer comfort. Loop nog wat rond in het winkelgedeelte, bij Town Hall en besluit dan om even wat te gaan eten. Haal een take away quiche en eet 'em lekker in Hyde Park op, zittend in het zonnetje, op het gras...genieten. Haal ook nog wat sushi voor vanavond en dan door naar Woolworths om een prepay telefoonkaart te kopen en op internet te gaan om dit verhaal te schrijven. Ik ga bijtijds slapen vanavond, moet morgen alweer om 6:30 uur op het vliegveld zijn om naar Hannah te vliegen. Leuk, twee nachtjes bij Hannah slapen in Byron Bay, helemaal gezellig! Ze komt me ophalen van het vliegveld, super! Ben benieuwd wat dat weer voor avonturen gaan worden....

MIJN NIEUWE AUSTRALISCHE MOBIELE NUMMER: +61 40 698 3809.

Het Nieuw Zeelandse nummer gebruik ik niet meer. Dit nieuwe Australische nummer zal het meeste aanstaan. Het tijdsverschil is 10 uur, bij jullie 10 uur vroeger dan bij mij. Zou het leuk vinden om af en toe SMS-jes of belletjes te ontvangen. Heb een hoop beltegoed erop staan (Vodafone speelt voor Kerstman) dus ik zal zelf ook nog wel de nodige belletjes gaan plegen en smsjes gaan sturen.

Tot snel weer!