Vancouver (BC) - Frankfurt (Duitsland)
Door: Uber boef
Blijf op de hoogte en volg Sanne
17 Mei 2007 | Duitsland, Berlijn
Donderdag 17 mei Vancouver (British Columbia, Canada) – Frankfurt (Duitsland)
De RV moet straks schoon ingeleverd worden dus beginnen we na het douchen gelijkk aan het soppen van het ding. Is toch wel wat viezer geworden dan gedacht..haha! Ook de buitenkant moet schoon dus parkeren we het apparaat in de ‘wasstraat’ waar we met een hoge drukreiniger en een borstel met sop het ding schoon maken. Shit, het is al veel te laat, we moeten echt gaan opschieten. De RV moet om 11 uur uiterlijk terug zijn en het is nu al 10:40. We zitten verder van het verhuurbedrijf dan we dachten, we komen nooit op tijd. We bellen ze maar even om mee te delen dat we de weg kwijt zijn. En dat zijn we uiteindelijk ook…wat een klote aanwijzingen in het boek van het verhuurbedrijf. Daar klopt echt niets van. Na wat keren straatje keren, bellen met het verhuurbedrijf en het aanhouden van een auto komen we daar eindelijk om 13 uur aan. Gelukkig krijgen we geen boete omdat we te laat inleveren en ook de gehele borg krijgen we terug. Hadden we niet verwacht met die kromme bumper, kapotte kraan en kapotte laatje. Beter! We hebben enorme haast, om 15:50 uur vertrekt ons vliegtuig en we hadden al om 12:50 uur op het vliegveld moeten zijn. Waar blijft die taxi nou, eindelijk om 13:20 komt hij aangereden. Shit…we gaan het allemaal niet redden zo. Uiteindelijk komen we om 13:45 aan op Vancouver Airport. Dat wordt rennen geblazen. Shit, een enorme rij. We hebben nog steeds niets gegeten en inmiddels moet ik ook echt naar de wc. Niep blijft bij de koffers. Als ik terugkom is de rij een paar meter opgeschoven. Dat duurt nog wel even. Eindelijk na een half uur wachten zijn we aan de beurt. We hebben vijf stuks bagage in te checken en er zijn er maar vier toegestaan. Voor de vijfde moet Niep betalen. Shit, probleempje, je koffer mag overgewicht hebben maar in totaal niet zwaarder dan 30 kg. De nieuwe koffer van Niep weegt na ons strakke inpakken 34 kg. We moeten dus de rij uit om de boel om te pakken, handig. En alles was al zo vol. Intussen helemaal bezweet en nog hongeriger lopen we terug naar de dame. Hoeven gelukkig niet opnieuw de rij in. Het gewicht van de koffer is goed maar we kunnen nog steeds niet ingecheckt worden. We moeten eerst naar een loket om voor de extra koffer te gaan betalen. Gaan we weer…We beginnen het al goed zat te worden. Met het betaalbewijsje lopen we weer terug naar de dame zodat we nu eindelijk ingecheckt kunnen worden. De tassen worden gelabeld en ze gaat verder met de boardingpasses. Ruk, weer een toestand, Niep staat als een no show in het scherm. Lufthansa is de maatschappij die ons namens Air Canada zal vliegen maar zij hebben de aangepaste gegevens die Niep aan Air Canada heeft doorgegeven nooit ontvangen. Kunnen we weer de rij uit en naar een dame van Air Canada. Het is inmiddels drie uur, we hebben nog niets gegeten en we moeten om 15:20 gaan boarden. De dame achter de balie geeft aan dat er door Air Canada nooit een elektronisch ticket is gemaakt, alleen een notitie dat de wijziging van vluchtdatum en tijd in orde is. Niep had dit al voorzien en al zo’n tien keer met de firma gebeld voordat we überhaupt aan de roadtrip begonnen. Ook tijdens de roadtrip nog een paar keer gebeld hierover, er zou een bevestiging gestuurd worden en alles was in orde. Nou lekker is dat, was dus niet in orde. Dit geintje gaat ook weer tenminste tien minuten kosten. Ondertussen val ik letterlijk bijna flauw van de honger en besluit Niep even achter te laten bij de dame en haal twee pizzapunten. Zo, hebben we in ieder geval gegeten. Snel met het betaalbewijsje van Air Canada terug naar de Lufthansa balie. Godver, zijn de twee mensen die ons hier steeds mee geholpen hebben weg! Ruk…we gaan dit vliegtuig echt niet halen. De andere dames kijken in de computer maar geven aan dat Niep er niet in staat en er ook geen stoel is. Na vijf minuten geven ze aan dat het toch gelukt is…Wij gaan als een idioot naar de gate, nog even door de scanner en dan zijn we er eindelijk, het is inmiddels 15:35. Gelukkig zit nog lang niet iedereen in het vliegtuig, dus kunnen we heel even ademhalen. Kopen nog een paar spulletjes voor thuis en het vliegtuig. Dan worden we omgeroepen, shit…wat nu weer! Oh nee, dat hadden ze gezegd, ze zouden de boardingpass die Niep in Frankfurt nodig heeft nog proberen uit te printen, was ook nog toestand mee…Gelukkig maar, kunnen eindelijk het vliegtuig in! We zitten in het midden van een rij van vier stoelen. Rechts van mij een Duitse dokter, erg aardige man die ons wel interessant vindt. Links van Niep een bijna bejaarde Italiaan die de hele tijd met zijn tijdschrift in haar aura zit….Alsof je al zeeën van ruimte hebt op zo’n vliegtuig stoel. We zijn aardig gaar en proberen wat te slapen, wordt lastig aangezien het in het vliegtuig zo’n 25 graden is…Nog nooit meegemaakt en zit dan ook de hele reis in mijn hemdje. Tussendoor wat filmpjes kijken, eten en slapen….
De RV moet straks schoon ingeleverd worden dus beginnen we na het douchen gelijkk aan het soppen van het ding. Is toch wel wat viezer geworden dan gedacht..haha! Ook de buitenkant moet schoon dus parkeren we het apparaat in de ‘wasstraat’ waar we met een hoge drukreiniger en een borstel met sop het ding schoon maken. Shit, het is al veel te laat, we moeten echt gaan opschieten. De RV moet om 11 uur uiterlijk terug zijn en het is nu al 10:40. We zitten verder van het verhuurbedrijf dan we dachten, we komen nooit op tijd. We bellen ze maar even om mee te delen dat we de weg kwijt zijn. En dat zijn we uiteindelijk ook…wat een klote aanwijzingen in het boek van het verhuurbedrijf. Daar klopt echt niets van. Na wat keren straatje keren, bellen met het verhuurbedrijf en het aanhouden van een auto komen we daar eindelijk om 13 uur aan. Gelukkig krijgen we geen boete omdat we te laat inleveren en ook de gehele borg krijgen we terug. Hadden we niet verwacht met die kromme bumper, kapotte kraan en kapotte laatje. Beter! We hebben enorme haast, om 15:50 uur vertrekt ons vliegtuig en we hadden al om 12:50 uur op het vliegveld moeten zijn. Waar blijft die taxi nou, eindelijk om 13:20 komt hij aangereden. Shit…we gaan het allemaal niet redden zo. Uiteindelijk komen we om 13:45 aan op Vancouver Airport. Dat wordt rennen geblazen. Shit, een enorme rij. We hebben nog steeds niets gegeten en inmiddels moet ik ook echt naar de wc. Niep blijft bij de koffers. Als ik terugkom is de rij een paar meter opgeschoven. Dat duurt nog wel even. Eindelijk na een half uur wachten zijn we aan de beurt. We hebben vijf stuks bagage in te checken en er zijn er maar vier toegestaan. Voor de vijfde moet Niep betalen. Shit, probleempje, je koffer mag overgewicht hebben maar in totaal niet zwaarder dan 30 kg. De nieuwe koffer van Niep weegt na ons strakke inpakken 34 kg. We moeten dus de rij uit om de boel om te pakken, handig. En alles was al zo vol. Intussen helemaal bezweet en nog hongeriger lopen we terug naar de dame. Hoeven gelukkig niet opnieuw de rij in. Het gewicht van de koffer is goed maar we kunnen nog steeds niet ingecheckt worden. We moeten eerst naar een loket om voor de extra koffer te gaan betalen. Gaan we weer…We beginnen het al goed zat te worden. Met het betaalbewijsje lopen we weer terug naar de dame zodat we nu eindelijk ingecheckt kunnen worden. De tassen worden gelabeld en ze gaat verder met de boardingpasses. Ruk, weer een toestand, Niep staat als een no show in het scherm. Lufthansa is de maatschappij die ons namens Air Canada zal vliegen maar zij hebben de aangepaste gegevens die Niep aan Air Canada heeft doorgegeven nooit ontvangen. Kunnen we weer de rij uit en naar een dame van Air Canada. Het is inmiddels drie uur, we hebben nog niets gegeten en we moeten om 15:20 gaan boarden. De dame achter de balie geeft aan dat er door Air Canada nooit een elektronisch ticket is gemaakt, alleen een notitie dat de wijziging van vluchtdatum en tijd in orde is. Niep had dit al voorzien en al zo’n tien keer met de firma gebeld voordat we überhaupt aan de roadtrip begonnen. Ook tijdens de roadtrip nog een paar keer gebeld hierover, er zou een bevestiging gestuurd worden en alles was in orde. Nou lekker is dat, was dus niet in orde. Dit geintje gaat ook weer tenminste tien minuten kosten. Ondertussen val ik letterlijk bijna flauw van de honger en besluit Niep even achter te laten bij de dame en haal twee pizzapunten. Zo, hebben we in ieder geval gegeten. Snel met het betaalbewijsje van Air Canada terug naar de Lufthansa balie. Godver, zijn de twee mensen die ons hier steeds mee geholpen hebben weg! Ruk…we gaan dit vliegtuig echt niet halen. De andere dames kijken in de computer maar geven aan dat Niep er niet in staat en er ook geen stoel is. Na vijf minuten geven ze aan dat het toch gelukt is…Wij gaan als een idioot naar de gate, nog even door de scanner en dan zijn we er eindelijk, het is inmiddels 15:35. Gelukkig zit nog lang niet iedereen in het vliegtuig, dus kunnen we heel even ademhalen. Kopen nog een paar spulletjes voor thuis en het vliegtuig. Dan worden we omgeroepen, shit…wat nu weer! Oh nee, dat hadden ze gezegd, ze zouden de boardingpass die Niep in Frankfurt nodig heeft nog proberen uit te printen, was ook nog toestand mee…Gelukkig maar, kunnen eindelijk het vliegtuig in! We zitten in het midden van een rij van vier stoelen. Rechts van mij een Duitse dokter, erg aardige man die ons wel interessant vindt. Links van Niep een bijna bejaarde Italiaan die de hele tijd met zijn tijdschrift in haar aura zit….Alsof je al zeeën van ruimte hebt op zo’n vliegtuig stoel. We zijn aardig gaar en proberen wat te slapen, wordt lastig aangezien het in het vliegtuig zo’n 25 graden is…Nog nooit meegemaakt en zit dan ook de hele reis in mijn hemdje. Tussendoor wat filmpjes kijken, eten en slapen….
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
