Pracht en praal hand in hand met ellende

Donderdag 4 oktober 2012 Kathmandu

We gaan met de taxi met Kee en Marian naar de stoepa van Bodhnath. Deze stad is een boedistisch heiligdom waar vooral Tibetanen wonen. Das ook nog wel even leuk om mee te maken aangezien we niet naar Tibet konden. Rondom de stoepa is een Tibetaans dorp, met een iets andere bouw dan de rest van de stad. De huizen hebben versieringen van houtsnijwerk en om de huizen heen staan een groot aantal tempels. In de stoepa doe ik een ritueel met de grote gebedsmolens, draaien aan de molens, Om Mani Padme Hum zeggend en een kaars in mijn hand. Ik brand altijd een kaarsje voor opa en oma als ik in een kerk oid ben. Grappig om het eens te doen op deze manier. Een aantal monnikken lopen tig rondjes om de stoepa heen, met in de hand een kralen ketting. Waarvan zorgvuldig de kralen worden geteld, per 13 kralen een gebed en zo gaat het de hele tijd verder. De hele dag door. Het getal 13 komt ook terug in de stoepa. Dertien treden naar het halfrond staan voor de dertien stappen naar perfecte kennis, Bodhi genaamd. Een aantal monnikken zijn aan het zingen en muziek aan het maken. Een enorm lawaai met trommels. De stoepa wordt weer voorzien van een nieuw kleurtje, monnikken die hele emmers met een soort kalk met saffraan over de stoepa gooien. Das weer eens wat anders dan een kwast.

Daarna stappen we in een taxi verder naar Pashupatinath, de lijkverbrandingsplaatsen (burning gahts). Langs de rivier de Bagmati worden lijken ritueel voorzien van allerlei poeders, watertjes, gebeden etc. Het lijk, wat naakt in een laken gewikkeld ligt, wordt met een paar touwtjes vastgemaakt aan de 'brancard' waar het op ligt. Het hoofd ligt boven, de voeten worden zo in het water gedompeld. In de mond van de overledene wordt nog een hap rijst gedaan. Dan gaat het lichaam, zonder de brancard, op een stapel hout. De zonen van een gezin doen een ritueel en gebeden terwijl ze om het lichaam van hun vader of moeder lopen. Bij een vader doet de oudste zoon het ritueel. Bij een moeder doet de jongste zoon het. In beide gevallen wordt er een stuk brandend papierachtig spul in de mond gestoken van de overledene. Daarna gaat het aanmaakhout aan en als ook dit brandt wordt het lichaam bedekt met stro, zodat het hele lichaam kan gaan branden. Als het lichaam zo goed als zwart verkoold is wordt het in de rivier gegooid. De Bagmati rivier mondt uit in de Ganges dus een dergelijke crematie voldoet aan de heilige status binnen het Hindu geloof. De lichamen op de brandstapels liggen richting de Himalaya, de wieg van de goden. Niemand van de familieleden toontt emotie. Dit wordt er letterlijk van kinds af aan uitgeslagen. Emotie tonen is gezichtsverlies, dus ze kijken wel uit. De laatste kleding van de overledene wordt in de rivier gegooid. Een stuk verderop langs de rivier vissen de armen de kledingstukken weer uit het water.De een zijn dood is de ander z' n brood zeggen we dan maar. Binnen de 'ghats' wordt onderscheid gemaakt in je status in het leven. Er is een plek voor armen, welgestelden en koninklijke familie. Daarnaast kennen ze per kastensysteem een aantal rituelen.. Rondom de rivier, bij de tempels hangen nog wat Saddu rond, heb ik die ook weer gezien. Raar om dit allemaal gezien te hebben, aan de ene kant luguber en aan de andere kant heel interessant.

Vrijdag 5 oktober 2012 Kathmandu

We gaan 's ochtends vroeg al op pad voor spulletjes. Het is nog erg vroeg, dus nog lekker rustig op straat.We dingen goed af en maken praatjes met de verkopers. Die allemaal wel een Nederlander kennen of weleens in ons kikkerlandje zeggen te zijn geweest ;-). Daarna lopen we met Kee en Marian naar het kindertehuis waar we een Dahl Bat gaan eten met de directeur van de school. Ik eet Nepali style met mijn handen, zoals ik eerder geleerd had. De directeur vindt het prachtig...haha. Kee ziet een van de kinderen die ze gered heeft als ukkie. Ze is een prachtige jongedame geworden. Ontroerend om die twee samen te zien. Na de lunch willen de dames ons nog trakteren op een typische Nepalese lekkernij. Balletjes gemaakt van melk. De dames zijn enthousiast en smullen, wij vinden het niet lekker. Vreemde substantie en rare smaak ;-). We drinken nog een verse vruchtensap en dan lopen San en ik nog lekker door de straatjes heen, weg uit de grootste drukte en toeristen. Elke straat heeft weer een concentraat van andere spullen. Straten met opticiens en apotheken, straten met alleen maar huishoudelijke artikelen en bijvoorbeeeld eetstraten met groente, fruit, vlees en gebak. We gaan weer meer richting de voor ons bekende straten en komen dan ineens enorm vast te zitten. We zitten klem tussen mensen, auto's en motoren. Er blijkt een demonstratie aan de gang te zijn van de communisten. De demonstranten zijn omringd door drie rijen dik politie. Het is een rustige demonstratie, zonder al te veel geschreeuw of gedoe. We proberen via zijstraatjes de drukte uit te gaan maar het blijft een enorme chaos.

Ons avondeten is een pizza, bij Fire and Ice. Kee neemt ons mee naar deze tent met Europese uitstraling en heerlijke pizza. De eigenaar is een Italiaanse. Goeie sfeer en heerlijk eten. De restjes van de pizza bewaren we voor de honden. We lopen naar de Garden of Dreams. Een enorme tuin wat vroeger van de Rhana was. Het was helemaal ververallen maar door investering van de Oostenrijkers was er geld om de restauratie te realiseren. Daar heeft Kee ook aan meegewerkt. Ze heeft onder andere de lotussen illegaal geimporteerd en geholpen met alle ideeen voor het herstel.

Na ons bezoek aan de prachtige tuin loop ik nog steeds met de stukken pizza in een servetje rond. We zien wat honden liggen. Dierenliefhebber die ik ben moet dat beestje wat eten kijgen. Er staat een hek open en ik gooi een stuk pizza naar binnen. Komt er ineens een legermannetje aangelopen....oeps! Blijk ik pizza gegooid te hebben naar de waakhond van het ministerie van Onderwijs....hahahaha. Het beestje trok er mooi zijn neus voor op. Denk dat het stuk er nu nog litgt ;-). Terwijl we nog even zoeken naar vleermuizen, die in de bomen van de Garden of Dreams leven, komen er twee hoertjes langsgerend met een snelheid....achterna gezeten door twee jongens en een politiewagen. Na 22 uur is dat in Kathmandu een normale gang van zaken. Rond die tijd komen de vrouwen met veel te korte rokjes en teveel make-up tevoorschijn....triest dat die industrie hier ook zo aanwezig is. Maar het zou bijna naief zijn om te denken dat het in Nepal niet zou voorkomen....triest om te zien....