De eerste stappen richting Everest Base Camp
Blijf op de hoogte en volg Sanne
19 September 2012 | Nepal, Kathmandu
Zondag 16 september - Kathmandu
De dag lekker laat begonnen, we hadden onze slaap nodig denk ik ;-). Nog even langs het reisbureau van ons Guest House om een route door te spreken en een offerte te vragen. Uiteindelijk lijkt dit de beste keuze voor onze trip naar Basecamp...spannend! We hebben een gids en een drager gehuurd zodat we zonder problemen op de 5.600 meter uit gaan komen. Voordat we op pad kunnen moeten we eerst nog een slaapzak en wandelstokken regelen. Gelukkig van alles te krijgen hier. Winkel in, winkel uit...hoop onderhandelingen maar uiteindelijk tevreden met de prijs en de spullen. Aangezien we nog niet zoveel van Kathmandu hebben gezien gaan we nog even rondlopen door de straatjes. Wat een korte ronde zou worden werd een hele trip door allemaal prachtige straatjes. Winkeltjes vanuit huizen, eetstalletjes, fietsen met enorme manden met appels en ander fruit. Prachtig om te zien. Ook al is het een drukte van belang we voelen ons hier helemaal op ons gemak. Na een hele hoop lopen besluiten we wat te gaan eten. Sander ziet een bord op een gebouw staan, restaurant op het dak. Prima...gaan we daar eten. Erg goede keuze. Prachtig uitzicht over Kathmandu, uitleg over alles wat we zien van de eigenaar en bovendien heerlijk eten. Wegens vaak uitvallende elektriciteit zelfs een kaarsje op het toilet ;-). En heb geleerd hoe ik handig met mijn handen kan eten als we een Nepalese schotel bestellen ;-).
We lopen nog wat rond, dan begint het weer te regenen. Dus zo snel als het kan richting hotel. Alleen alle straatjes lijken enorm op elkaar..maar goed..het is gelukt! We hebben inmiddels wel weer trek gekregen. Nog lekker wat eten dan maar weer. Dan is het tijd om even kort kennis te maken met onze gids : Santos. Een hele aardige vent, dus dat gaat wel goed komen! We horen een goeie live band spelen dus besluiten nog even te kijken. Een bar op het dak van een gebouw naast het hotel met een Nepalese coverband. Als we net een biertje besteld hebben, houden ze er mee op. Dan maar snel richting kamer, het wordt een heftige dag morgen.
Maandag 17 september - Kathmandu
En zo zit je dan voor dag en dauw met je ontbijtpakketje van het hotel in de auto richting vliegveld. We vinden het alletwee best spannend. In 12 dagen richting Base Camp lopen en weer terug. Maar voordat we aan die mooie tocht kunnen beginnen gaan we eerst vliegen naar Lukla. De uitvalsbasis voor wandeltochten in het national park waar de Himalayas in liggen. Hele bizarre gewaarwording op het vliegveld. Het staat helemaal vol met mensen die allerlei pakketten willen meenemen. We moeten door een checkpoint, vervolgens een scanner maar er wordt vervolgens niet zoveel gecheckt. Nog een beetje beduusd van de drukte en andere manier van doen gaan we op een stoeltje zitten. Santos regelt het inchecken van de bagage, dus wij kunnen lekker relaxen. De tassen gaan via een bijzondere manier richting de verzamelplek voor bagage...aan de hand van een medewerker ;-). Waarom een bagageband als het ook zo kan. Wij laten het allemaal maar over ons heen komen...Zo gaat het hier blijkbaar. We gaan op een stoeltje zitten om te wachten tot we omgeroepen worden. Een drukte van belang met allerlei typen mensen. Van hikers tot rondvluchtjes en lokalen die wat dan ook moeten gaan doen . Het duurt maar en het duurt maar. Dan komt ineens het bericht: Jullie mogen gaan boarden. Hehe, eindelijk. Allemaal de bus in, volgeprakt met mensen en hun spullen. Onderweg naar het vliegtuig stappen er nog een paar medewerkers in. Als we bij het vliegtuig komen krijgen we de mededeling dat we niet zullen vertrekken. Het vliegveld op Lukla (wat op een bergwand ligt) is gesloten. We kunnen weer rechtsomkeert met de bus...richting vliegveld en terug naar het hotel. Wat nu?
Gelukkig weet Santos ons te vertellen dat dit heel vaak voorkomt. We proberen het morgen nog een keer, met een andere airline die vaker per dag vliegt. Dan hebben we meer kans om er te komen. Teleurgesteld terug naar hotel. Het regent pijpenstelen, dus van een uitstapje vanmiddag komt ook niet veel terecht. Dus we doen maar even rustig aan. Beetje slapen, wat eten en drinken kopen en lekker op tijd ons bed in met een boek. Morgen weer proberen!
Dinsdag 18 september - Kathmandu - Phakding
En weer vroeg uit de veren voor poging nummer twee! We zitten net in de auto blijkt een deel van de weg afgesloten ivm een feestdag voor Hindu vrouwen. We moeten kris kras door allerlei zijstraatjes met gaten in de weg, spiegel aan spiegel langs elkaar heen. Gelukkig zijn we op tijd op het vliegveld. De hele procedure en gekkigheid kennen we al, dus we laten de boel lekker aan Santos over. Gelukkig hoeven we niet heel lang te wachten om het vliegtuig in te mogen. Zouden we nu echt gaan vliegen? Santos roept me nog even toe...ga links zitten in het vliegtuig. Mooi, was ik vergeten. Aan die kant heb je het beste uitzicht over de vallei. Het is een soort lopende band werk hier met vliegen. De ene bagage is er nog niet uit of wij zitten al in het toestel. Een rijtje met 1 stoel achter elkaar en een rijtje met 2 stoelen. Er kunnen 19 mensen in, lekker knus dus. Ziet er allemaal lekker hakkie takkie uit, maar het zal allemaal wel loslopen. Ze doen het hier vaker ;-). Het leuke van deze kleine vliegtuigjes is dat je zo de cockpit in kunt kijken. Leuk om eens te zien. Prachtige uitzichten over bergen, meertjes en de stad Kathmandu. Nog geen 40 minuten later zien we de landingsbaan. En die moet je gezien hebben om het te geloven dat het kan! Midden tussen de bergen, een landingsbaantje wat op een uitgehakte bergwand is geplaatst. Ik denk nog geen 150 meter lang. Wat een bizarre manier van landen, heel bijzonder! We gaan het vliegtuigje uit, de aankomstruimte staat vol met Nepalezen die hun diensten als gids of drager aanbieden. Maar wij hebben al een gids bij ons en onze drager ontmoeten we zo. Drukte van jewelste, hoop geroep en gegraai naar koffers. Erg fijn dat Santos dit allemaal voor ons regelt. We lopen naar buiten en ontmoeten daar onze drager: Biehr. Erg vrolijke gast met een Che petje op...haha. Nog even flashback naar vorige vakantie. We blijven nog even vol bewondering kijken naar het start en land gebeuren op het vliegveldje en gaan dan ontbijten. Daar zien we al van alles voorbij komen aan mensen. Trekkers, dragers, dieren, kinderen, van alles en nog wat.
We gaan op pad. Biehr heeft onze tas op zijn rug. Voelt toch wel raar om iemand te betalen om je spul te dragen. Maar het is hier normaal en mensen leven ervan. We hebben er alles aan gedaan om de tas zo licht mogelijk te maken. En tijdens het lopen komen we heel wat dragers tegen die ergere pakketten moeten tillen. Dus het komt wel goed met Biehr ;-).
We lopen door mooie groene gebieden, watervalletjes, hier en daar bloemetjes...erg mooi. De paden zijn goed te belopen dus het gaat prima. Ik heb mijn watersysteem op mijn rug dus drinken doe ik voldoende. Er komt echt van alles langs gewandeld op ons pad. Dragers met enorme manden met dozen drinken, hout, deuren, je kunt het zo gek niet bedenken en af en toe stappen we opzij voor een sliert met lastdieren. Een kruising van een yak en koe. De koe is heilig en moet je met rust laten maar als je m kruist met een yak mag je er ineens van alles mee ;-). Bijzonder volkje. Na een tocht van zo'n 2,5 uur komen we aan in Phakding. Ik vraag, waar gaan we na de lunch naartoe? Maar we zijn er al. Even rustig aan vandaag. Dus we parkeren onze spullen in onze kamer en gaan lekker wat eten. Die kamer is een soort aquarium: glas in de deur en twee wanden helemaal voorzien van glas. Privacy kunnen we hier wel even vergeten ;-). Wel een prachtig uitzicht over de bergen. Na de lunch gaan we even lekker uitrusten met een boekje. Het avondeten is ook weer heerlijk. We nemen nog even de tocht voor morgen door met onze gids en gaan dan lekker slapen. Het wordt een pittig dagje morgen.
Woensdag 19 september - Phakding - Namche Bazaar
We hebben prima geslapen vannacht. Na ons ontbijt laadt Biehr onze tas weer op zijn rug en gaan we op pad. We lopen nog even langs de plek waar Biehr vannacht heeft geslapen. Dragers hebben andere privileges dan gidsen. Dus hun onderkomen is minder luxe om maar niet te zeggen...minimaal. Maar hij lijkt het prima naar zijn zin te hebben, dus goed! We lopen over de leukste paadjes met onderweg primitieve huisjes waar uit elk huisje wel rook komt omdat er wordt gekookt. En overal ligt wel was te drogen op de stenen of in een haagje. Op dat moment realiseren we nog niet echt aan wat voor tocht we zijn begonnen. Het begint allemaal redelijk rustig. Af en toe een klim, en danweer dalen. Bruggetje op...bruggetje af, riviertje hier, watervalletje daar...heel mooi! En dat alles afgewisseld met mooie tempels en gedenktekens met gebeden erop, gebedsrollen..en natuurlijk de vlaggetjes die alles heel vrolijk maken.
Maar dan begint de klim...alleen maar omhoog, klimmen, klimmen, klimmen. Kleine glibberige, modderige paadjes afgewisseld met paden met trappen van steen. De dragers hebben het zwaar met hun waren op de rug en wij weten af en toe ook niet meer hoe we boven gaan komen. Veel stoppen, relaxen en water drinken. Maar de helse tocht wordt goed beloond met de aankomst in een dorpje vol kleurrijke huisjes, allemaal tegen de heuvels op gebouwd. Ik kan bijna geen stap meer zetten en ben blij dat we bij de grenspost zijn. Nu zijn we er! Maar dat hadden we gedacht. Onze lodge ligt op het hoogste punt van het dorp. Dus bijna op handen en voeten de laatste meters afgelegd...helemaal gesloopt! Wel weer een prachtig uitzicht en enorm trots op onszelf en elkaar dat we deze klim hebben volbracht. Van 2600 naar 3400 meter...nog maar 2200 te gaan!
De dag lekker laat begonnen, we hadden onze slaap nodig denk ik ;-). Nog even langs het reisbureau van ons Guest House om een route door te spreken en een offerte te vragen. Uiteindelijk lijkt dit de beste keuze voor onze trip naar Basecamp...spannend! We hebben een gids en een drager gehuurd zodat we zonder problemen op de 5.600 meter uit gaan komen. Voordat we op pad kunnen moeten we eerst nog een slaapzak en wandelstokken regelen. Gelukkig van alles te krijgen hier. Winkel in, winkel uit...hoop onderhandelingen maar uiteindelijk tevreden met de prijs en de spullen. Aangezien we nog niet zoveel van Kathmandu hebben gezien gaan we nog even rondlopen door de straatjes. Wat een korte ronde zou worden werd een hele trip door allemaal prachtige straatjes. Winkeltjes vanuit huizen, eetstalletjes, fietsen met enorme manden met appels en ander fruit. Prachtig om te zien. Ook al is het een drukte van belang we voelen ons hier helemaal op ons gemak. Na een hele hoop lopen besluiten we wat te gaan eten. Sander ziet een bord op een gebouw staan, restaurant op het dak. Prima...gaan we daar eten. Erg goede keuze. Prachtig uitzicht over Kathmandu, uitleg over alles wat we zien van de eigenaar en bovendien heerlijk eten. Wegens vaak uitvallende elektriciteit zelfs een kaarsje op het toilet ;-). En heb geleerd hoe ik handig met mijn handen kan eten als we een Nepalese schotel bestellen ;-).
We lopen nog wat rond, dan begint het weer te regenen. Dus zo snel als het kan richting hotel. Alleen alle straatjes lijken enorm op elkaar..maar goed..het is gelukt! We hebben inmiddels wel weer trek gekregen. Nog lekker wat eten dan maar weer. Dan is het tijd om even kort kennis te maken met onze gids : Santos. Een hele aardige vent, dus dat gaat wel goed komen! We horen een goeie live band spelen dus besluiten nog even te kijken. Een bar op het dak van een gebouw naast het hotel met een Nepalese coverband. Als we net een biertje besteld hebben, houden ze er mee op. Dan maar snel richting kamer, het wordt een heftige dag morgen.
Maandag 17 september - Kathmandu
En zo zit je dan voor dag en dauw met je ontbijtpakketje van het hotel in de auto richting vliegveld. We vinden het alletwee best spannend. In 12 dagen richting Base Camp lopen en weer terug. Maar voordat we aan die mooie tocht kunnen beginnen gaan we eerst vliegen naar Lukla. De uitvalsbasis voor wandeltochten in het national park waar de Himalayas in liggen. Hele bizarre gewaarwording op het vliegveld. Het staat helemaal vol met mensen die allerlei pakketten willen meenemen. We moeten door een checkpoint, vervolgens een scanner maar er wordt vervolgens niet zoveel gecheckt. Nog een beetje beduusd van de drukte en andere manier van doen gaan we op een stoeltje zitten. Santos regelt het inchecken van de bagage, dus wij kunnen lekker relaxen. De tassen gaan via een bijzondere manier richting de verzamelplek voor bagage...aan de hand van een medewerker ;-). Waarom een bagageband als het ook zo kan. Wij laten het allemaal maar over ons heen komen...Zo gaat het hier blijkbaar. We gaan op een stoeltje zitten om te wachten tot we omgeroepen worden. Een drukte van belang met allerlei typen mensen. Van hikers tot rondvluchtjes en lokalen die wat dan ook moeten gaan doen . Het duurt maar en het duurt maar. Dan komt ineens het bericht: Jullie mogen gaan boarden. Hehe, eindelijk. Allemaal de bus in, volgeprakt met mensen en hun spullen. Onderweg naar het vliegtuig stappen er nog een paar medewerkers in. Als we bij het vliegtuig komen krijgen we de mededeling dat we niet zullen vertrekken. Het vliegveld op Lukla (wat op een bergwand ligt) is gesloten. We kunnen weer rechtsomkeert met de bus...richting vliegveld en terug naar het hotel. Wat nu?
Gelukkig weet Santos ons te vertellen dat dit heel vaak voorkomt. We proberen het morgen nog een keer, met een andere airline die vaker per dag vliegt. Dan hebben we meer kans om er te komen. Teleurgesteld terug naar hotel. Het regent pijpenstelen, dus van een uitstapje vanmiddag komt ook niet veel terecht. Dus we doen maar even rustig aan. Beetje slapen, wat eten en drinken kopen en lekker op tijd ons bed in met een boek. Morgen weer proberen!
Dinsdag 18 september - Kathmandu - Phakding
En weer vroeg uit de veren voor poging nummer twee! We zitten net in de auto blijkt een deel van de weg afgesloten ivm een feestdag voor Hindu vrouwen. We moeten kris kras door allerlei zijstraatjes met gaten in de weg, spiegel aan spiegel langs elkaar heen. Gelukkig zijn we op tijd op het vliegveld. De hele procedure en gekkigheid kennen we al, dus we laten de boel lekker aan Santos over. Gelukkig hoeven we niet heel lang te wachten om het vliegtuig in te mogen. Zouden we nu echt gaan vliegen? Santos roept me nog even toe...ga links zitten in het vliegtuig. Mooi, was ik vergeten. Aan die kant heb je het beste uitzicht over de vallei. Het is een soort lopende band werk hier met vliegen. De ene bagage is er nog niet uit of wij zitten al in het toestel. Een rijtje met 1 stoel achter elkaar en een rijtje met 2 stoelen. Er kunnen 19 mensen in, lekker knus dus. Ziet er allemaal lekker hakkie takkie uit, maar het zal allemaal wel loslopen. Ze doen het hier vaker ;-). Het leuke van deze kleine vliegtuigjes is dat je zo de cockpit in kunt kijken. Leuk om eens te zien. Prachtige uitzichten over bergen, meertjes en de stad Kathmandu. Nog geen 40 minuten later zien we de landingsbaan. En die moet je gezien hebben om het te geloven dat het kan! Midden tussen de bergen, een landingsbaantje wat op een uitgehakte bergwand is geplaatst. Ik denk nog geen 150 meter lang. Wat een bizarre manier van landen, heel bijzonder! We gaan het vliegtuigje uit, de aankomstruimte staat vol met Nepalezen die hun diensten als gids of drager aanbieden. Maar wij hebben al een gids bij ons en onze drager ontmoeten we zo. Drukte van jewelste, hoop geroep en gegraai naar koffers. Erg fijn dat Santos dit allemaal voor ons regelt. We lopen naar buiten en ontmoeten daar onze drager: Biehr. Erg vrolijke gast met een Che petje op...haha. Nog even flashback naar vorige vakantie. We blijven nog even vol bewondering kijken naar het start en land gebeuren op het vliegveldje en gaan dan ontbijten. Daar zien we al van alles voorbij komen aan mensen. Trekkers, dragers, dieren, kinderen, van alles en nog wat.
We gaan op pad. Biehr heeft onze tas op zijn rug. Voelt toch wel raar om iemand te betalen om je spul te dragen. Maar het is hier normaal en mensen leven ervan. We hebben er alles aan gedaan om de tas zo licht mogelijk te maken. En tijdens het lopen komen we heel wat dragers tegen die ergere pakketten moeten tillen. Dus het komt wel goed met Biehr ;-).
We lopen door mooie groene gebieden, watervalletjes, hier en daar bloemetjes...erg mooi. De paden zijn goed te belopen dus het gaat prima. Ik heb mijn watersysteem op mijn rug dus drinken doe ik voldoende. Er komt echt van alles langs gewandeld op ons pad. Dragers met enorme manden met dozen drinken, hout, deuren, je kunt het zo gek niet bedenken en af en toe stappen we opzij voor een sliert met lastdieren. Een kruising van een yak en koe. De koe is heilig en moet je met rust laten maar als je m kruist met een yak mag je er ineens van alles mee ;-). Bijzonder volkje. Na een tocht van zo'n 2,5 uur komen we aan in Phakding. Ik vraag, waar gaan we na de lunch naartoe? Maar we zijn er al. Even rustig aan vandaag. Dus we parkeren onze spullen in onze kamer en gaan lekker wat eten. Die kamer is een soort aquarium: glas in de deur en twee wanden helemaal voorzien van glas. Privacy kunnen we hier wel even vergeten ;-). Wel een prachtig uitzicht over de bergen. Na de lunch gaan we even lekker uitrusten met een boekje. Het avondeten is ook weer heerlijk. We nemen nog even de tocht voor morgen door met onze gids en gaan dan lekker slapen. Het wordt een pittig dagje morgen.
Woensdag 19 september - Phakding - Namche Bazaar
We hebben prima geslapen vannacht. Na ons ontbijt laadt Biehr onze tas weer op zijn rug en gaan we op pad. We lopen nog even langs de plek waar Biehr vannacht heeft geslapen. Dragers hebben andere privileges dan gidsen. Dus hun onderkomen is minder luxe om maar niet te zeggen...minimaal. Maar hij lijkt het prima naar zijn zin te hebben, dus goed! We lopen over de leukste paadjes met onderweg primitieve huisjes waar uit elk huisje wel rook komt omdat er wordt gekookt. En overal ligt wel was te drogen op de stenen of in een haagje. Op dat moment realiseren we nog niet echt aan wat voor tocht we zijn begonnen. Het begint allemaal redelijk rustig. Af en toe een klim, en danweer dalen. Bruggetje op...bruggetje af, riviertje hier, watervalletje daar...heel mooi! En dat alles afgewisseld met mooie tempels en gedenktekens met gebeden erop, gebedsrollen..en natuurlijk de vlaggetjes die alles heel vrolijk maken.
Maar dan begint de klim...alleen maar omhoog, klimmen, klimmen, klimmen. Kleine glibberige, modderige paadjes afgewisseld met paden met trappen van steen. De dragers hebben het zwaar met hun waren op de rug en wij weten af en toe ook niet meer hoe we boven gaan komen. Veel stoppen, relaxen en water drinken. Maar de helse tocht wordt goed beloond met de aankomst in een dorpje vol kleurrijke huisjes, allemaal tegen de heuvels op gebouwd. Ik kan bijna geen stap meer zetten en ben blij dat we bij de grenspost zijn. Nu zijn we er! Maar dat hadden we gedacht. Onze lodge ligt op het hoogste punt van het dorp. Dus bijna op handen en voeten de laatste meters afgelegd...helemaal gesloopt! Wel weer een prachtig uitzicht en enorm trots op onszelf en elkaar dat we deze klim hebben volbracht. Van 2600 naar 3400 meter...nog maar 2200 te gaan!
-
19 September 2012 - 15:21
Tjerk:
Succes morgen! -
19 September 2012 - 15:37
Ryanne:
Begin van een spannende tocht! Ik ben benieuwd naar de rest van jullie verhalen. Hopelijk hebben jullie je prachtige schoenen goed ingelopen en gaat het jullie allemaal goed af. Heel veel plezier en geniet er van! -
19 September 2012 - 16:01
Ubermom:
Hi lieve globetrotters, wat een prachtige verhalen en best bizar dat je ze daar vandaan aan ons kan sturen. Naar mijn idee is het daar allemaal nog erg primitief maar dat valt dus reuze mee.
Sander zal zich wel helemaal klem fotograferen! Het lijkt me een geweldige ervaring en ik hoop dat alles aan jullie verwachtingen voldoet. Voorlopig lijkt dat zo te zijn.
Blijf genieten en alles opzuigen! Heel veel plezier verder en tot de volgende verhalen!
veel xxxxxxxxxx mom -
19 September 2012 - 20:42
Irene:
So hee, vakantiegangers, wat een verhalen!!
Moest je niet een klein beetje aan me denken San bij het opstijgen en landen in dat mini vliegtuig...haha! Mij niet gezien :-)! Maar wat een ervaringen en benieuwd hoe jullie klim verder gaat! Voorzichtig doen maar vooral enorm fijn fijne reis!
Xxx -
20 September 2012 - 12:24
Sanne Wierda:
@Tjerk: thanks! We hebben het nodig :-)
@Ryanne: De schoenen zijn inmiddels behoorlijk ingelopen, het is hier zo mooi!!
@Ubermom: Het is primitief aan de ene kant en met name voor toeristen best modern. Sander is net een Japanner...dus reserveer maar vast een avondje foto's kijken ;-) XXX
@Irene: Moest zeker aan jou denken ja...niks voor Ietje ;-) We hebben het hier super, dus dat komt allemaal helemaal goed :-) Hoe gaat ie daar? XXX -
21 September 2012 - 05:18
Hanneke:
Goed om te lezen dat jullie zo aan het genieten zijn!ik ben ook aan het genieten van je verhalen,als meis me midden in de nacht wakker maakt -
21 September 2012 - 05:19
HANNEKE:
Blijf genieten,dan blijf ik lezen!kus -
22 September 2012 - 08:57
Let:
Wat een verhalen weer!! Heerlijk zeg, helemaal er tussenuit :-) dat doet een mens goed!! En wij weer volop aan de arbeid ;-) Geniet volop jullie en kom maar op met die adventure stories XXX Let -
24 September 2012 - 09:31
Marloes :
Sannert!
Geniet en klimze!
xx -
24 September 2012 - 09:31
Marloes :
Sannert!
Geniet en klimze!
xx -
26 September 2012 - 22:04
Irene De La Combé:
hallo beide,
moe maar met een goed gevoel terug gekeerd in kathmandu.
En nu het verwerken wat jullie hebben gedaan en beleefd!
Sanne blijf vooral schrijven wat voor kleine dingen gebeuren, want die vergeet je .
Ik hoop dat jullie veel foto's hebben gemaakt.
Ik hoop deze spoedig te zien .
groetjes irene....en veel plezier met Kee.
he -
26 September 2012 - 22:11
W EN MB RUIJSBROEK:
FIJN DAT JULLIE ZO GENIETEN VAN AL HET MOOIS, AL MOET JE ER SOMS WEL ERG VOOR ZWOEGEN.
NOG EEN HEEL FIJNE TIJD
XXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
