Stankie stankie

La Habana 29/08/2011 vervolg

Vanuit hotel Inglaterra gaan we richting een winkel met sigaren. Het bljkt de Partagasfabriek te zijn met een winkel erbij. Het is een enorme drukte en veel te hoge prijzen. In de straat voor de fabriek worden veel sigaren voor veel minder geld aangeboden.

Bij de winkels in een van de ´hoofdwinkelstraten´staan echt enorme rijen. Adidas zit hier en daar wil zo´n 50 man binnenkijken...niet normaal! Ook hier weer enorm veel bedelaars en prullenbaketers. We lopen nog wat rond en gaan terug richting Parque Nacional. Daar komen we bij toeval uit bij een societeit, een tip van Yvonne. Het zou lekker eten moeten zijn. Maar bij het zien van de vitrine haken we af. We hebben toch echt een andere opvatting van lekker eten. We eten wat bij een simpel tentje om de hoek van ons ´huis´. Wederom ham op ons broodje kaas...dus inpakken in een servet en mee voor de hond. Wel beetje afgezet met de prijzen voor de drankjes...jammer. Bij thuiskomst blijkt Lazara nog niet langs geweest te zijn met eten voor de hond. De ham wordt dus heel goed ontvangen. We besluiten om vlees te gaan kopen voor de hond, kalkoenpate en een hamburger. Ook dat wordt dankbaar naar binnen gewerkt. Sander speelt nog wat met de hond en wint zijn vertrouwen. Hij mag hem zelfs aaien nu.

We lopen nog even langs bij Ramona voor een praatje. Ze heeft een 1,5 liter fles voor ons gevuld met ananassap..lekker! Sander speelt met haar zoontje Gustavito. Ik ga met haar oudste zoon Karel en neef op pad om brood te gaan kopen voor in de bus morgen. Ik word nu eens niet lastig gevallen met praatjes, toch wel handig zo over straat gaan met twee Cubanen. Ondertussen praat Sander met Ramona over het systeem van Cuba. Ze laat haar bonnenboekje zien en vertelt hoe weinig je ervoor kunt krijgen. Het inkomen is al niet veel beter. Haar man werkt van 4 tot 19 uur op de markt, 7 dagen in de week maar krijgt een hongerloontje waar ze amper van rondkomen. Dus klust zij een beetje bij met sapjes maken. We begrijpen het allemaal wel veel beter nu.

We geven haar wat geld. Wordt dankbaar in ontvangst genomen. Ze bewaart het voor haar verjaardag. We praten wat over sigaren. Ze heeft een kennis met sigaren. Aangezien Ramona te vertrouwen is kopen we via haar wat doosjes. We geven haar nog wat fooi voor de bemiddeling. In het huis van Lazara probeert Sander er eentje. Het lukt nog niet zo goed om het te roken. Bij inspectie van de dozen snappen we het allemaal niet zo. Dus we gaan nog maar even langs bij Ramona of ze ons wat dingetjes wil uitleggen. We nemen gelijk het tasje met alle monstertjes van zeep, shampoo etc. mee. Ze haalt de verkoper erbij en we krijgen uitleg, is dat ook weer duidelijk. We bedanken iedereen en we gaan op pad richting een restaurantje. We praten er nog even over. Ik hoop dat Ramona niet denkt dat we haar niet vertrouwen. San vindt dat ik me aanstel en dat het goed zit...ophouden dan maar..haha. Bij het restaurantje zitten we op straat met een tafeltje. Ik zit net en zie een kakkerlak over mijn servet lopen...gedver! Even een tafeltje opschuiven dan maar. Er loopt weer van alles langs aan bedelaars. De nadere informatie over de situatie en leefomstandigheden en het gebrek aan slaap - een houtenplankbed + stank van riool betekent wakker - maakt dat ik een traantje niet meer kan tegenhouden. Raar systeem is het toch. We krijgen nog wat bezoek van katten die ik een paar garnaaltjes voer. Ons restje eten, voornamelijk rijst, laten we inpakken en geven we thuis aan de hond. We lopen nog even langs Ramona om kaarten voor Yvonne, een kennis van Sander uit Rotterdam, op te halen. Ze zit lekker een soap te kijken. Ze doen niet anders hier. Zels de babynamen halen ze van TV. We babbelen nog wat en we gaan richting huis. De hond is blij om ons te zien en blaft en gromt niet meer. Goed gedaan Sander! Hij is blij met het eten. Eerder had ik provisorisch spaghetti voor hem gekookt maar maar hoefde hij niet...lekker dan! Toch echt een rijsthond. We dollen nog even met het beest en dan spullen inpakken. Dit husje, of liever gezegd naar rioolruikend krot gaan we in ieder geval niet missen.

30/08/2011 Habana -- Vinales

We moeten vroeg op vandaag. We zeggen de hond gedag. Lazara is niet op tijd dus we moeten er echt vandoor. We geven haar sleutel af bij Ramona. We zeggen haar gedag en geven een dikke knuffel. We lopen via de Prado richting het hotel Inglaterra. We willen het liefst de hond meenemen of bevrijden maar dat gaat helaas niet. Bij het hotel nemen we wat koffie, een paar bedelaars willen ons de gratis krant Granma aansmeren voor geld. We gaan het busje in. We hebben een tocht van 3 uur voor de boeg. We maken een tussenstop in de mooie natuur. Veel boerderijen onderweg en mooie uitzichten, zoals Las Terrazas. We rijden naar Vinales, een gemoedeljk dorpje aan de rand van het national park. Overal zijn casas. We vinden een prima casa, met een veranda en schommelstoelen...hele leuke sfeer. We eten hier vanavond thuis, ben benieuwd! Mijn voet is een beetje ontstoken van het vele lopen dus ik blijf de rest van de middag op bed liggen met een zak ijs op mijn voet. Morgen een paardentocht dus wil weer fit zijn.Het eten is lekker. Er blijken Duitse gasten in de andere kamer te zitten. Daar praten we Duits mee. Ze praten niets anders. Zelfs geen Engels of een paar woordjes simpel Spaans. Blijft een bijzonder volk. We maken ons een beetje zorgen om de hond.

31/08/2011 Vinales

De regen komt met bakken uit de hemel en wij gaan zo op een paard...dat wordt wat! We regelen eerst even een wasje. Ben benieuwd of dat gaat drogen met dit vochtige weer. We willen de paardentocht omboeken maar dat kan helaas niet meer. De paardenman staat al klaar. We hebben geen regenjas of iets bij ons dus op goed geluk maar! Hte is in ieder geval lekker nat en blubberig overal...zal ons benieuwen! De paardenman heeft ook geen regenkleding dus dat wordt paardrijden met een parapluutje...haha. Als we bij het startpunt aankomen staan er drie paarden voor ons klaar. De paardenman gaat met een andere jongen op 1 paard. Ik vind e paarden er nogal dun uitzien..naar om te zien. Nu zijn alle dieren hier wel dun maar geen idee hoe dat hier werkt. We besluiten een poging tot paardrijden te gaan wagen..Het is voor Sander de eerste keer dus dat is wel bijzonder. Mijn paard is nogal fel en wil haantje de voorste zijn...haha. Hij duwt Sander´s paard en die van een italiaan die ook meerijdt steeds opzij. dus ik knal een paar keer goed hard tegen een paard of knie aan...au! We gaan stukjes in draf, nog een beetje onwennig voor San maar hij doet het goed. De beugels staan niet goed afgesteld dus schiet er steeds uit...echt weer Cuba. De omeving is prachtig, heel veel groen en heuvels en bergjes. Er is even wat miezer tussendooor maar we komen droog over bij een boer die tabaksbladeren verbouwt. We zitten al helemaal noder de blubber...gedverdemme! In het huisje van de boer krijgen we een kokosnoot met rum en honing..lekker! Een kleine poes springt bij me op schoot..heb ik dat! Hij vertelt wat over de tabaksproductie. Hij moet 90% afstaan aan de regering en mag zelf de rest houden. Daar rollen hij en zijn vrouw sigaren van. Sander koopt een pakje van 12. We lopen door de blubber richting een grot. De paarden blijven staan. In de grot erg donker en niet heel erg bijzonder. Maar op einde van de gang kun je zwemmen. Dus dat doet San. Effe afkoelen en schoonspoelen. Als we weer terug naar de paarden gaan komen er nog wat andere groepen aan. Het is een komen en gaan hier van mensen. Ik probeer mijn paard op te klimmen. Als ik net mijn been over het zadel zwaai begint dat ding te lopen...val ik er zo af met mijn rug in de blubber...haha! Terwijl ik val, valt Sander ook...te grappig dit. Iedereen in een deuk! We rijden weer terug. Overal zijn velden waar rijst, suiker en mais wordt verbouwd. De paardenmannen zijn niet zo aardig voor de beestjes..ze zien hier omgaan met dieren toch echt anders dan thuis! We kletsen nog wat met de Italiaan over het systeem hier. We snappen het allemaal niet. Alle toeristen hebben het hier over het systeem onder elkaar. Iedereen is verbaasd en had iets anders verwacht.

Terug van de tocht, helemaal onder de blubber. We gaan richting ons casa om de schoenen schoon te spoelen en onze kleren te wassen. Het is zo vuil dat het doucheputje volstroomt. De casavrouw gaat onze kleding in de centrifuge doen en ophangen..op goed geluk dat het droog blijft en de kleren dan ook drogen. Wij gaan erop uit om te lunchen. We bestellen spaghetti. Het is echt te smerig voor woorden. En dat zeg ik niet gauw over eten. Het is tot snot gekookt, zonder zout. Dus geen smaak aan. We voeren onze spaghetti aan de zwerfhondjes en gaan op zoek naar een andere plek om te eten. We vinden een casa waar een restaurantje aan huis is. Ze is eigenlijk niet open maar wil wel voor ons koken. Een lieve vrouw die lekkere fruitsap en heerlijk eten voor ons kookt. We krijgen alleen maaiskoekjes met ham erin, dus dat bewaren we voor de honden.

Als we net onderweg zijn begint het enorm hard te regenen. WE schuilen bij een vervallen honkbalstadionnetje. Er komt een hondje achter ons aan gelopen. Hij is helemaal aan het rillen van de kou. We voeren hem wat van de maiskoekjes en lopen richting casa. Kletsnat komen we weer aan. Onze kleding is ook weer kletsnat geregend dus dat moet nat mee naar de volgende stop. We eten ´s avond langouste. Vinden het niet zo lekker dus wat we over hebben gaat weer mee voor de hondjes.