Kamikaze-piloot

26/08/2011 Matanzas --> Habana (vervolg)
Onderweg zien we mooie landschappen, veel water en allemaalerg groen en heuvelachtig. We rijden verder met de bus en stappen uit in Habana Vieja. We worden gelijk aangeklampt door taxi's, fietstaxi's (alsof we daarop passen met twee grote tassen) en ook mensen die gewoon lopen ;-). We lopen wat rond. Onderweg veel gebedel van kinderen om snoep en 1 dollar. We gaan in een parkje zitten en kijken even rustig in ons boekje en de papieren. Diverse malen worden we aangesproken door mannen die hulp willen bieden. Na onze ervaring met Adriaantje wijzen we elke vorm van hulp van mannen af. Een vrouw met kind ziet ons staan en probeert in langzaam Spaans aan ons uit te leggen hoe we moeten lopen richting de kern van de stad. We lopen wat rond en vinden uiteindelijk een casa in hartje Habana Vieja. Een enorm arme buurt maar dat mag de pret niet drukken. Dan zien we nog eens wat :-).
We bellen aan bij de voordeur en een vrouw gooit vanaf de 3e verdieping een sleutel naar beneden. Na wat heen en weer gepraat en heen en weer lopen besluiten we de kamer te nemen. Enorm veel trappen maar uiteindelijk is de bagage boven. Hulde aan Sander ;-). We gaan lekker douchen want we plakken aan alle kanten. Als we nog eens naar de plattegrond kijken blijken we echt maar een paar straten af te zitten van de vriendin van een kennis van Sander uit NL.
We besluiten wat rond te gaan lopen. Het is een enorme schok hier. Overal zwerfhonden en bedelaars. Weer een wake up call dat het systeem niet deugt. We lopen langs het water en straatjes. Het is een mix van oude en nieuwe gebouwen. En oud dan ook echt heel oud en vervallen! Even wat eten op een terrasje. Pizzaatje kan niet zoveel mee mis gaan toch? Helaas helaas....een broodbodem met een kwak tomatensaus heet hier pizza. We laten dan ook ruim liggen en er komt een klein jongetje langs die vraagt of hij onze korsten en restjes mag opeten. Hoe bizar!!
Deze dag is wel ff genoeg geweest en we lopen terug naar het casa. Buiten is keiharde muziek..ook dat is Cuba. De lucht in onze kamer is een vreemde mix van uitlaatgas en brand...welkom in Habana :-).
27/08/2011 Habana Vieja
Het ontbijt is niet zo lekker. Droog brood, vreemd sap en rare smaak aan de koffie. Het fruit is heerlijk, daar kan NL nog wat van leren :-).
We lopen richting Ramona (een vriendin van een kennis uit NL). We hebben wat spulletjes voor haar en haar familie meegenomen. Ze wonen echt in een klein krot, heel triest, met vier mensen op nog geen 30m2. Ze zijn heel dankbaar voor de spullen en wij heel dankbaar dat we een kijkje mogen nemen in het echte Cubaanse leven. Hele hartelijke mensen die ons uitnodigen om zo vaak als we willen langs te komen. Ook krijgen we een tip voor een ander casa. Een vriendin van Ramona verhuurt haar huis aan bekenden. We spreken af om later terug te komen als ze haar gesproken heeft om een kijkje te gaan nemen.
We lopen richting het museum van de revolutie en de boot Granma. Blijkt een straat achter de straat van Ramona te zijn. Hebben we precies iets leuks te doen in het uur dat we wachten. Het museum hebben ze gemaakt in het oude paleis van Batista. Lekker ironisch ;-). De boot Granma is afgeschermd met glas, daar kun je dus weinig van zien. We besluiten alleen het museum in te gaan. Het is een museum vol met foto's van Fidel, Che en companen. Ze hebben er een kunst van gemaakt om alle oude spullen van deze mensen te verzamelen en achter glas te stoppen. Veel alleen in het Spaans geschreven dus we begrijpen maar de helft. Bijzonder om te zien hoe het allemaal gelopen is. Beetje luguber ook met die kleding met bloedspatten en foto's van vermoorde guerillastrijders.
Als we weer buiten zijn hebben we nog wat aanspraak van een goed Engels sprekende Cubaan. Hij vertelt wat over de geschiedenis. Maar ook hier hebben we weer argwaan als hij voorstelt om ons te begeleiden naar een voormalig gangster hotel. We bedanken en gaan ons eigen gang.
We bezoeken Ramona weer en ze gaat samen met haar jongste zoontje Gustavito met ons richting het huis van Lazara. Het is op de 3e verdieping dus wederom veel trappen. Het huis is te krakkemikkig voor woorden. Maar we besluiten toch om er te gaan slapen. Bijzondere ervaring en we helpen weer een arme Cubaan aan geld op een leuke manier.
We hebben zin om richting het fort van Habana te gaan, aan de overkant van het water. We pakken een veerpontje, ook weer lekker krakkemikkig. Het stadje aan de overkant heet Casablanca en is echt even een verademing na dat drukke, vol uitlaatgassen volle Habana Vieja. In Casablanca zijn veel legerafzettingen (woningen en oefenterreinen). Wat we niet wisten is dat het voormalige huis van Che hier staat, dat is dan wel weer grappig. En het icoon van Habana, het beeld van San Christo. Dat is te zien vanaf heel de Malecon. Het ding staat helaas in de steigers maar indrukwekkend blijft het. Evenals de skyline van Habana die vanaf hier goed te zien is!
Bij het foft Fortazela is het lekker rustig. Het fort zelf is niet heel bijzonder maar het is lekker om hier even rustig rond te lopen. Een Cubaan die hier werkt heeft wel zin in een praatje en wij ook. Een hele hartelijke man die we na ons gesprek een paar CUC toestoppen. Hij vertelt ons ook iets meer over het Cubaanse systeem. Dat je als werkende een hele magere basis krijgt maar verder voro elke cent moet bijklussen. De prijzen stijgen alleen maar dus het wordt alleen maar moeilijker. Dat verklaart dus deels het gebedel en eten uit vuilnisbakken. Maar nog steeds de zwervers niet.
We willen graag even op internet dus lopen richting een hotel in de winkelstraat Obispo. We gaan ook nog even langs bij een supermarktje. Waar ik eerst denk gezellig aanspraak te hebben van een Cubaanse maar ook dat blijkt weer een bedeltruc te zijn. Ze jammert een kind in het ziekenhuis te hebben dat niet kan zien of praten en ze wil ons geld hebben voor luiers en melk. We gaan er niet op in. Als ik de winkel uitloop krijg ik ineens een kus op mijn wang. Het bljkt de oudste zoon van Ramona, Karel. Hij rent gelijk weer verder. Te grappig dit! We hebben inmiddels wel trek gekregen en planten onszelf op een terras. Het blijken drie verschillende restaurants met 1 menukaart en 1 keuken. Dat kan maar weer alleen maar hier geloof ik! Bij ons tafeltje staat een kooitje met parkieten. Dat vind ik natuurlijk weer heel zielig. Ik geef ze wat van mijn brood. Maar dat valt bijna gelijk in hun waterbakje. Lekker handige actie. Dus moet de ober roepen om het te verwijderen....schaam schaam. We drinken nog een Mojito en gaan richting ons casa. De mevrouw daar wil weten waar we morgen heen gaan. We willen haar niet vertellen dat we in Habana blijven, krijgen we weer gemiep waarom dan niet bij haar. Dus we zeggen dat we naar Vinales gaan. Ik ben nog niet uitgesproken of ze belt een kennis van haar en reserveert voor ons een casa. Ik zeg wel drie keer dat het niet hoeft maar ze kent het woord NEE niet. Beetje jammer dit.

28/08/2011 Habana

Het was een warme lawaaierige nacht. De koffie is beter dan van gisteren. Sander wimpelt de kamerreservering af, is dat ook weer geregeld.. Wij gaan richting het huis van Lazara. We gaan 2 nachten in haar huis slapen en zij bij hun zoon. We krijgen wat koffie, we kletsen wat en iedereen gaat zijn eigen weg.

We lopen over de Prado, een stenen boulevard door de stad, richtnig het Capitolio. We worden veel lastig gevallen onderweg, iederen moet iets van je. Sander zegt in het Spaans 'laat me met rust'. Een man wordt boos omdat hij zo wordt aangesprkoen, jammer dan. We staan bij het Capitilio komt er een jongen aan die iets voro ons wil tekenen. 'I draw you a Picasso'. We zeggen nee dank je maar ook hij kent geen NEE. Hij pakt Sander bij zijn schouder omdat we weglopen en Sander is kwaad. De jongen blijft ons volgen en op een gegeven moment begint ook hij in lachwekkend Engels te schelden. Wat irritant dit! We gaan snel weg hier, dit is erg vervelend rondlopen zo. We komen langs de sigarenfabriek van Partagas en lopen dan door naar Chinatown. Een aparte Chinatown, waar behalve de straatnaambordjes helemaal niets Chinees te vinden is. Zelfs geen Chinezen! Weer een aantal keer 'hoe laat is het', 'heb je een vuurtje' om een praatje aan te knopen en je wat geld af te troggelen. Daar krijg je toch echt een nare bijsmaak van hier. We willen en durven geen praatje meer aan te knopen. We lopen richting Cale Simon Bolivar richting het Plaza de Revolucion. Onderweg een enorme bui op ons hoofd. We hebben niet op regen hier gerekend en het pluutje dat we op het laatste moment in de koffer hadden gestopt ligt natuurlijk 'thuis'.

Het plaza blijkt een enorme betonnen vlakte met daarachter een apart monument. Niet heel spannend. We lopen blijkbaar in militair gebied en worden met fluitjes en handgebaren weggebonjourd. We gaan op zoek naar Castillo del Principe maar is niet te vinden. Dan maar via de Avenida de las Presidentes richtni gde Malecon. We lopen inmiddels in de wijk Vedado, veel sjieker dan de rest van Habana. Veel ambassades en mooie herenhuizen hier. Wat een mooi systeem toch dat socialisme ;-). Het contrast met onze straat Aguacate is echt enorm! Sander plakt een sticker van schrijfservice op een bankje. Eens zien of dat nog wat leads oplevert :-). Ik heb enorme blaren onder mijn voeten maar we zetten nog even door. Als we lekekr aan het doorstappen zijn komen we ineens de man van Lazara tegen, echt km's van hun (en nu dus ons) huis af. Dan is Habana ineens weer heel klein. We lopen richting de Malecon, er staat veel wind. Bij de boulevard staan allemaal eetstalletjes. Ziet er wel gezellig uit. We belanden bij een cafe halverwege. Daar is het wel erg gezellig. We spelen Yahtzee, trekt zo de aandacht dat de ober ook een paar spelletjes met ons meespeelt. Als hij wint krijgt hij bier van ons. Dat kost ons dus een paar biertjes...haha. Beginnnersgeluk! San rookt zijn eerste sigaar (een presentje van de ober) en we drinken gezellig een paar drankjes. Behooriljk lollig gaan we verder richting huis. We hebben nog wat aanspraak onderweg, weer veel armoedige wijken onderweg en hoop gebedel. Mensen vissen gewoon lege blikjes uit de prullenbak..jakkes!

We gaan op zoek naar een eetplekje. De vis lijkt net kip dus zijn we even in de war...een zwerfhondje bedelt en ik geef hem een paar stukjes van de vis die ik minder lekker vind. We lopen in het donker met onze zaklamp richting huis. We lachen heel hard als we op het bed gaan zitten. Het is niet meer dan een houten plank en de douche komen we bijna niet in zonder zowat in de wcpot (die niet kan doortrekken) te vallen. Lekker primitief dit...haha!

29/08/2011 Habana

Na een gebroken nacht gaan we snel weg voor een ontbijtje. We geven de hond van Lazara wat water (krijgt hij sowieso te eten?). Er liggen wel wat drolletjes van hem. Ik hou me voor, als ze poepen dan krijgen ze ook wat eten. Maar heel gerust zijn we er niet op. San voert hem wat Sultana en we gaan op pad. Er is weinig open om te kunnen ontbijten. Een restaurantje in opbouw wil wel wat voor ons regelen. Heerlijk ontbijte met goeie sapjes en koffie. Top dit! We willen naar het kasteel maar dat is dicht. We besluiten de VVV op te zoeken voor een check over onze bus naar Vinales. Middenin de VVV word ik bij mkijn schouders gepakt door een bedelaarster. Topsysteem Fidel! We lopen naar hotel Inglaterra voor onze tickets voor morgen. Onze volgende bestemming: Vinales.