Pachamama muy bonita!

Vrijdag 4 maart - Cusco

We gaan het doen, op pad met de Ketchwa Indiaan Santiago, ook wel Shanty genoemd. De Sjamaan van Cusco. We ontmoeten hem op de markt waar we eerder een vers fruitsapje hebben gehaald. Het is een hele tocht naar zijn huis, een enorme klim. Als we daar aankomen gaan we een door hem beschilderde deur door. En staan op een half bouwterrein met uitzicht over de stad. Het door hemzelf gebouwde huis.
Er zitten nog drie andere mensen, met een alternatief uiterlijk. Een Mexicaan Emilio, Argentijnse Shayla en een Franstalige Canadees. Shanty nodigt ons uit om zijn huis te betreden. Overal op de grond liggen kleurige kleden, direct op de zandgrond. Zijn hele huis ademt Indiaan, met overal foto's van zijn familie, veren van Condors, panfluiten en heel veel boeken en muziek. Hij maakt zijn eigen kleding en sieraden die hij verkoopt en is heel erg open minded en bereisd. Naast boeken over de Inca's, staan er veel reisboeken en reisverhalen. Voordat we op pad gaan richting een van de heilige Inca plaatsen, wil hij eerst een Ketchwa ritueel met ons doen. Waarbij hij allerlei stenen op de grond legt en we een voor een, op onze blote voeten voor hem moeten gaan staan. Hij 'zegent' ons door een Inca gebed op te zeggen en terwijl hij dat doet, een rokend stuk speciaal hout, om ons heen walmt. Daarna doet hij ook nog een zegening met condor veren. De condor is een vogel die een belangrijk deel uitmaakt van de Ketchwa en Inca historie. De condor staat voor spiritualiteit, men gelooft dat de condor je ziel 'meeneemt' naar het hiernamaals. Als laatste onderdeel van het ritueel krijgen we allemaal een steen. Aad en ik krijgen een steen die heel belangrijk is voor de Ketchwa. En een aantal zaken symboliseert. De onderkant van de steen staat voor slang (passie), het midden staat voor poema (kracht) en de bovenkant staat voor condor (spiritualiteit). Het symboliseert nog meer maar dat heb ik allemaal niet onthouden. Als laatste onderdeel van het ritueel drinken we cactussap. Met het slijm van de cactus en alles. Getver! Maar Shanty zegt dat we sterk moeten zijn en dit echt moeten drinken. Het is een heilige plant. En dit zorgt ervoor dat je lichaam wordt gereinigd. Kokhalzend werken we het naar binnen. Daarna gaan we op pad. Slingerend over paadjes die je anders nooit had gevonden, komen we aan bij het heilige beeld van Cusco. Daar stappen we de bus in voor een kort ritje. En zijn we bij de heilige berg met een prachtig uitzicht over Cusco heen en zicht op de besneeuwde toppen van de Andes. Wat is Pachamama (moeder aarde) toch mooi. Zo mooi hier! Shanty en Emilio doen nog een ritueel op de berg, we relaxen wat en lopen rond, voorzien van historische verhalen verteld door Shanty. Daarna gaan we op ons gemak terug naar het huis van Shanty. Daar relaxen en praten we nog met elkaar. Fijne, oprechte mensen die we ontmoet hebben. Daarna begint het te stortregenen. Dus we blijven bij Shanty totdat het ergste voorbij is. Nog wat eten en wat voorraad inslaan voor de trekking die morgen start en dan lekker slapen.

Zaterdag 5 maart - Inca Trail dag 1

We worden al heel erg vroeg opgehaald. Om 5:15 uur staat onze gids Robert voor onze neus. Nog half slaperig rijden we over de hobbelwegen van Cusco om onze andere 4 reisgenoten op te halen. Het is een behoorlijke rit naar de plaats waar we gaan ontbijten. Al gapend lopen we rond, totdat het tijd is om de bus in te gaan. Onze dragers staan bij de bus als we aankomen. Het dak van de bus is volgeladen met de kampeerspullen en onze tassen. De porters stappen ook in en dan kunnen we vertrekken. Er is 1 zitplaats te weinig dus een van de mannen kruipt op schoot bij zijn collega-dragers. Ze hebben een lol onderweg. Zitten een vrouw in de maling te nemen aaan de telefoon door eeeen vrouwenstem op te zetten. Ze hebben er enorme lol om. We verstaan er niks van want deze mannen praten allemaal Ketchwa. Maar lachen is universeel en kan aanstekelijk werken, dus wij moeten hard lachen om hun lol. We starten op het punt k82. Een verzamelplaats voor vertrek richting de Inca trail. Ook hier weer allemaal vrouwtjes die exact hetzelfde verkopen en allemaal aan je vragen of je wat wil kopen. Het onderscheiden van je concurrent hebben ze hier nog niet ontdekt. De porters verdelen het gewicht over hub draagzakken. De overheid beschermt de dragers door een maximaal te dragen gewicht in te stellen van 25 kg. Waar ook bij het eerste checkpoint echt op gecontroleerd wordt. Goeie zaak dat de mensen niet op die manier worden uitgebuit. We gaan naar ons eerste checkpoint, het startpunt van de Inca trail. Het gaat nu echt beginnen! We hebben een leuke, kleine groep met een Duitser Jan, Mexicaan Salso, Argentijnse Lus en Peruaanse Ruby. De eerste uren beginnen rustig. We genieten van het uitzicht, de zon en de eerste introductie in de wereld van de Inca's aan de hand van de overblijfselen van de gebouwen en terrassen. Alle groepen die lopen hebben een eigen kleur. Zodat je altijd de eigen porters herkent mocht de gids niet in de buurt zijn. De paden waar we op lopen zijn vol met steen, dus pittig zat met de stokken lopen de hele dag zodat je niet op je plaat gaat. Onderweg lopen we een tijdje tussen Amerikanen, een stuk of 15, die allemaal door elkaar praten, net een tandje te hard. Heel fijn als je lekker van de natuur wil genieten ;-). Dus die laten we mooi even voorbij gaan. De dag eindigt pittig met een 2 uur durende klim: het begin van Dead Womans Pass. Dat belooft nog wat voor morgen, de heftigste dag van deze vier dagen! Onze benen voelen zwaar, niet zo gek zo zonder training....Bij aankomst op de camping krijgen we een high five van de gids en de porters. Dag 1 hebben we alvast gehaald! Na een heerlijk maal van kok José stappen we onze tent in, het wordt een lange dag morgen.

Zondag 6 maart - Inca Trail dag 2

We worden om 5 uur gewekt door de porters met een kopje coca thee, getrokken van coca bladeren. Dit helpt goed tegen hoogteziekte. Aangezien we vandaag naar 4200 meter gaan lopen, geen overbodige luxe. Daarna komen ze teiltjes warm water brengen zodat we ons kunnen wassen. Snel de spullen inpakken en ontbijten. Dan kan de heftigste dag van onze tocht beginnen. Onder luid gejuich en een high five van de porters vertrekken we. Als eerste beginnen we met 1,5 uur omhoog klimmen. Grote stenen met soms grote, hoge stappen die je moet nemen. Pittig en we komen steeds hoger, dus naar adem happen wordt lastiger. Maar dat wordt beloond met mooie uitzichten. De zon begint zelfs te schijnen. Na een korte pauze begint de volgende klim van 1 uur. Met als beloning Deads Womans Pass, het hoogste punt van deze tocht. Gaaf gevoel dat dit gelukt is! Enorm trots op onszelf en elkaar! Tijdens de klim worden we regelmatig getrakteerd op mooie uitzichten, watervallen, zo mooi! We beginnen het al aardig te voelen dat geklim, hoe moet dat de rest van de dag. We moedigen elkaar regelmatig aan, fijn dat we een beetje hetzelfde voelen. Na al het klimmen is het tijd voor een daling van twee uur. Ook die is pittig, zonder stokken niet te doen met de grote stenen. En dan begint het ook nog te regenen waardoor de stenen gladder worden. De moed zakt ons af en toe in de schoenen. Als we op de lunchplek aankomen zien we het niet gebeuren dat we nog verder kunnen lopen. Maar wonder boven wonder, eten en daarmee brandstof in het lijf, en we zijn weer genoeg opgeladen om verder te gaan. Nogmaals 1,5 uur klimmen over glibberige rotsen en 2 uur dalen. Wat een dag! Als we aankomen op onze camping worden we ontvangen met applaus en high fives van ons team. Een heerlijk gevoel dat dit gelukt is maar wat zijn we gesloopt. Het begint weer te regenen dus goeie reden om lekker in de tent te gaan liggen, beetje bijtanken voor dag drie.

Maandag 7 maart - Inca Trail dag 3

Het opstaan valt ons zwaar vandaag. Vooral ik heb last van zowel mijn bovenbenen als mijn kuiten. Dus schuifel zo ongeveer naar het ontbijt in de grote tent. Het is jammer genoeg een druilerige dag, dus heel veel zien zal lastig worden met alle mist. Het begint vandaag met een paar uur dalen. Die voelen we aardig in de benen. Door de regen zijn de stenen erg glad, ik glijd ook een keer uit, zo met mijn rug op een steen. Gelukkig niet verder door gegleden en geen blijvende schade, dus blijven lachen en door. We gaan lekker lunchen, José is een hele goede kok. Twee keer per dag een uitgebreide warme maaltijd tovert hij zo uit de eettent. We blijven ons verbazen hoe ze dat voor elkaar boksen steeds. De middag hebben we verder vrij. Maar heel veel kunnen we niet doen omdat het steeds harder begint te regenen. En vooral ik ben niet zoveel waard, aangezien ik rondschuifel als een omaatje. We schuilen in de eettent. Omdat we morgen al om 3 uur moeten opstaan, eten we vroeg vandaag. Eerst nog teatime. Met vers gemaakte chips van zoete aardappel, heerlijk. Ze hebben voor ons een taart gemaakt en versierd, superlief! Vanavond na het eten is de afscheidsceremonie van de porters. En de bedoeling is dat we ze dan een fooi geven. Gebruik is om de kok meer te geven dan de rest. Wij willen iedereen hetzelfde geven, omdat ze allemaal met hun eigen ding hard werken en het daarmee voor kok mogelijk maken te koken. Dus dat doen we dan ook. Lus geeft een speech waarin ze hen bedankt en Salso legt uit hoe het geld verdeeld moet worden. Dat is nodig omdat ze anders onderling ruzie krijgen. We schudden elkaar allemaal de hand en zeggen elkaar gedag. Dit is de laatste avond dat we elkaar zien. Omdat het zo hard regent blijven we lekker in de eettent zitten. We hebben goeie gesprekken met onze medereizigers. Als het diner komt weten we weer niet wat we zien. José heeft een kolibrie gemaakt van paprika en een pinguïn van een komkommer. Geweldig om te zien hoe hard ze hun best hebben gedaan.

Dinsdag 8 maart - Inca Trail dag 4

Dit is de vroegste ochtend van alle ochtenden tot nu toe in Peru, om 3 uur worden we gewekt. We zeggen de porters nog eens gedag. Zij nemen een andere route dan wij, om naar huis te gaan. Wij wachten in het donker totdat de gate open gaat voor de laatste 6 km van de trail naar Macchu Picchu. We hebben volop spierpijn in onze kuiten en ik ook nog aan m'n bovenbenen. Gelukkig is het eerste stuk wat makkelijker te lopen paden met meer zand en minder grove stenen. Daarna wordt het weer meer grove steen. Het valt ons zwaar dit laatste stuk. Maar we moedigen elkaar steeds aan om door te blijven gaan. We zijn bijna bij Sun Gate. Maar voordat we daar belanden moet eerst nog een hele steile wand beklommen worden, the monkey wall. Met de handen trek je jezelf omhoog. De stappen zijn te kort en de trap is te steil om te gaan staan. Maar de beloning na deze klim is groot, we zijn bij Sungate met zicht op Macchu Picchu. Het is een dringen om de mooiste foto's te maken, de standaard 'ik zit op mijn hurken en op de achtergrond zie je Macchu Picchu'-foto's. Terwijl we langzaam verder lopen naar Macchu Picchu trekt de lucht echt open en de zon begint te schijnen, wat een geluk. Vanaf Macchu Picchu komen ook dagjes mensen omhoog naar Sungate. Voelt voor ons als valsspelen. In de bus zitten en dan een stukje omhoog lopen ;-). Het uitzicht op Macchu Picchu is geweldig. Het bouwwerk is gigantisch groot en de blauwe lucht is er mooi achter te zien. We lopen eerst naar het checkpoint, daarna gaan we met onze gids alles bekijken. Dit is wel echt een hele erge toeristische toestand. En veel te druk. Ze zouden eigenlijk de eerste twee uur Macchu Picchu alleen moeten openstellen voor de wandelaars van de trail. Dat is toch uiteindelijk de beloning na 4 dagen lopen. We krijgen veel uitleg van onze gids. Interessant hoe dat allemaal ging vroeger. Jan voert een klokhuis van een appel aan een lama. Ik spot een kolibrie terwijl gids Robert verteld over de planten en Salso wijst ons op een schuilende chinchilla. Aan het einde van de rondgang komen we Emilio tegen, de Mexicaan die we eerder ontmoetten. Met de bus gaan we weer naar benden, een slingerweg af naar Aguas Calientes. Een gezellig stadje waar de trein middendoor gaat. Daar landen we eerst rustig bij een cafeetje met uitzicht over het hele dorp. We lopen wat rond om de fijne sfeer hier in ons op te nemen. Totdat het begint te stortregenen. We schuilen, gaan op zoek naar poncho's, eten wat en stappen dan de trein in terug naar Cusco. Helemaal afgepeigerd komen we om half elf 's avonds aan in ons hotel, helemaal gesloopt maar oh zo voldaan van deze mooie, indrukwekkende vier dagen.


Woensdag 9 maart - Cusco

We worden om 7:30 gewekt door een dame van ons hotel. Er zou een zeer belangrijk telefoontje voor ons zijn. Blijkt het de vrouw van het boekingsbureau in Peru, die wil weten hoe de reis was maar vooral belde omdat we een evaluatieformulier moeten invullen. Ff serieus, die hadden we de dag ervoor al ingevuld en aan gids Robert meegegeven. Daar ga je mensen toch niet voor wakker bellen en daarbij zeggen tegen het hotelpersoneel dat het een dringend telefoontje is? Dat heb ik haar dus ook even goed gezegd. We schrokken ons suf, eerste wat in ons opkwam dat er thuis iets aan de hand was. Deze dame heeft het bij aanvang van onze reis ook al gepresteerd door drie keer het hotel te bellen met de boodschap 'dringend telefoontje' om te zeggen dat de extra porter geregeld was. Iets wat het hotel ook prima als notitie kan aannemen. En nu dit erbij...dat wordt een mooie mail naar het Peruaanse bureau en onze Nederlandse tussenpersoon. Even van me afgooien en weer verder van de vakantie genieten. Gelukkig was er thuis niets ernstigs! We brengen eerst onze stinkende kleding naar de wasserette en dan gaan we lekker rondlopen in de stad. Het is prachtig weer, blauwe lucht. Eerst boeken we onze vliegtickets naar de amazone en vanuit de Amazone naar Lima. En als dat geregeld is slenteren we door de straten van het centro historico. Overal lopen vrouwtjes in traditionele kleding met babylama's en lammetjes op de arm. In de hoop dat toeristen hen willen betalen om met ze op de foto te gaan. Zo zielig dat die beestjes de hele dag rondgesjouwd worden. Op een marktje koop ik na wat onderhandelen een mooie gekleurde, handgemaakte Peruaanse poncho. Onderweg naar een lunchtentje komen we Jan en Salso nog tegen. We kletsen wat en gaan weer ieders eigen weg. In het lunchtentje bereiden we ons voor op het volgende van deze reis, onze trip naar de het zuidelijke Amazonegebied bij Puerto Maldonado.