Casa, taxi, caballo!

1/09/2011 Vinales -- Cienfuegos

We gaan heel vroeg op pad vandaag. Om 7 uur zitten we in de bus. We hebben een lange tocht voor de boeg. We ontmoeten een Nederlandse jongen, Robert uit Utrecht. Hij is lekker aan de klets. De omgeving is nog steeds lekker groen en mooi, het weer wordt gelukkig beter. We hebben een relaxte buschauffeur en bijrijder. Ze vertellen wat onderweg. We maken een tussenstop bij een restaurantje en een soort van parkje. Met grappige beestjes, grote knaagdieren. Die beestjes leven hier in grotten. Bij aankomst in Cienfuegos is het bloedheet. Dat is even wat anders dan het natte, beetje frisse Vinales. Als de deur van de bus opengaat worden we weer aangevallen door casa eigenaren die gewoon de bus een stuk instappen. Wij ontsnappen aan de drukte en zoeken zelf een casa in het centrum. We vinden er eentje in een zijstraat van de hoofdweg met een alleraardigste dame. We droppen onze spullen en gaan de stad in. Op zoek anar een infostandje met things to do. We gaan een paar bedrijfjes langs maar het is vrij duur omdat er geen andere deelnemers zijn. We vinden op straat een Infotur, Cubaanse versie van VVV. We regelen een veel goedkoper ritje naar de watervallen van El Nicho met een prive taxi. Robert, de Nederlandse jongen uit de bus, komt ook net aangelopen. Hij hoort van onze plannen en wil wel graag mee. Dus we gaan morgen met z´n 3-en op pad. We zoeken een terrasje om met elkaar wat te gaan drinken. We komen bij een parkje. Zit vol met Cubanen, geen toerist te zien. We kunnen wel wat te drinken kopen maar alleen in Nationaal geld. Dat hebben we niet, de man verstaat ons niet en weet niet zo goed wat hij in CUC moet rekenen. Ik roep wat en hij zegt...goed! Dus we drinken een biertje. Worden een paar keer aangesproken door Cubanen. We zijn nog wat achterdochtig dat ze wat willen maar deze mensen lijken op recht alleen in ons geinteresseerd en niet in ons geld. De mannen roken een sigaar, de echte Cubaanse levensstijl dit. Een beetje hangen, drinken, kletsen en roken.

Het eten bij ons casa is heerlijk. Het is alleen wat lastig communiceren met de eigenaresse, ze praat behoorlijk snel Spaans. Maar met handen en voeten en laten herhalen komen we er wel uit. ´s Avonds drinken we samen met Robert een drankje in de plaatselijke kroeg, naast het theater. Het lijkt hier echt veel gemoedelijker dan de andere plaatsen waar we geweest zijn. De gebouwen zijn prachtig en de sfeer is goed. Bij de bar zien we wat Thaise taferelen. Een vieze oude Europees uitziende opa met een veel te jong Cubaans meisje...jakkes! Verder vermaken we ons prima met de live muziek en een beetje naar mensen kijken.

Vrijdag 02/09/2011 Cienfuegos

We worden opgepikt met de taxi. Een blauwe race Lada, een prive auto van een beer van een vent. Hij blijkt super aardig te zijn. Hij heeft allerlei klusjes te doen onderweg naar de watervallen. Echt heel grappig om dat zo eens mee te maken. Eerst gaan we even langs zijn 8 maanden oude dochtertje. In een buurt waar we anders nooit zouden komen, zo zie je nog eens wat! We moeten even tanken, de benzine blijkt op bij het tankstation. Het lijkt onze chauffeur niet zo te deren. Later blijkt waarom. We rijden langs een normaal uitziend huis. De chauffeur toetert, een vrouw steekt haar hoofd uit het raam. Ze doet het hek open en onze chauffeur rijdt in z´n achteruit naar binnen...Dit is het alternatief voor een tankstation, een schuurtje van een familie vol met jerrycans. We lachen en praten er even over met onze chauffeur. Het enige wat hij doet is lachen en zeggen...Es Cuba, met een knipoog. Heel bijzonder. Dit is een van de illegale handeltjes die hier worden gevoerd. Zijn het geen sigaren dan is het wel benzine. We gaan verder. We rijden door een prachtig groen gebied met mooie beergen. Dan stopt de chauffeur weer even, moet een accu afleveren bij iemand..haha. Verderop, bij een mooi uitkijkpunt heeft hij weer een huis waar hij wat mango´s eet. Wat een ritselaar is dit. De weg naar de berg brengen we al toeterend door in de race Lada. Hij scheurt over de weg en iedereen die in zijn buurt komt toetert hij aan de kant...haha. Ga ik thuis ook eens proberen denk ik...haha. Als we bij het parkje aankomen halen we tickets. De chauffeur gaat niet mee. Die gaat lekker hangen met andere taximaten denk ik. Het park is een verademing na een dagje stad...heerlijk dit. Mooie natuur en prachtige watervallen. Hier kunnen we ook gaan zwemmen. Het is zulk plakweer dus dat is een welkome afwisseling. Hier zijn alleen maar Cubanen, geen toeristen. We hebben veel aanspraak, wat alleen oprechte interesse blijkt te zijn. Ik raak aan de praat met een man, terwijl we lekker in het koude water dobberen. Hij vertelt wat over het land en wil van alles over NL, mijn ervaringen van Cuba en mijn andere reizen weten. Als het gesprek even op de situatie hier komt, kapt hij het snel af. Te riskant denk ik. Hij bewondert het dat ik niet nieuwsgierig doorvraag, een Cubaan zou anders gereageerd hebben in mijn plaats. Ik krijg een bekertje rum in mijn handen..mijn god wat drinken die mensen hier dat spul veel. Als limonade! We gaan het water uit om even wat te eten. Onze racepiloot is er ook weer klaar voor. Hij stelt voor om onze reis, uiteraard tegen wat extra betaling, uit te breiden met een bezoek aan Santa Clara. We stemmen in. Onderweg kletsen we wat in gebrekkig Spaans maar we redden ons prima! In Santa clara staat het mausoleum, museum en memorial voor Che. Het is zeker interessant om te zien maar we hadden een grootser, imposanter gebeuren verwacht. De man wordt op elke straathoek via leuzen op gebouwen vereerd dus deze uiting valt dan een beetje tegen. Che is ook gelijk het enige wat hier leuk is voor toeristen dus we zijn blij dat we hier niet een nachtje slapen. Aangezien we het na 2 uur wel gezien hebben. De bewaking is erg brommerig. We moeten tassen afgeven en we mogen niet stilstaan langs het museum...stom bureacratisch gedoe toch! Bij de tassenkraam liggen twee, nog levende kippen met de pootjes aan elkaar gebondne. Klaar voor de slacht...daar kan ik echt niet aan wennen dit soort praktijken. Onderweg naar Cienfuegos stopt onze chauffeur bij een kraampje waar ze suikerrietsap verkopen. Het is heerlijk! Dit is de regio van het suikerriet dus wel zo leuk om daar dan ook op zo´n manier iets van mee te krijgen. We worden afgezet op de Malecon, de boulevard van Cienfuegos, bij de Punta de Maria Gorda. We drinken een paar drankjes aan het water en lopen terug naar huis. Het is al laat en Robert is vergeten zijn casa mevrouw te vragen om te koken. Dus we proberen of hij mee kan eten in ons casa. Ze koken toch altijd voor veel te veel mensen. We zijn blij met onze gastvrij, hartelijke casa-eigenaren, erg gezellig en lekker zo!