El fin de la viaje!

Maandag 14 maart Tambopata National Reserve

Vandaag staat er niets op het programma. Dus dat wordt lekker relaxen. Het is de heetste dag tot nu toe. Geen verkeerde dag om weinig te doen. Aad duikt de hangmat in en ik op de chill stoel, onze reisverhalen opschrijven. Het stikt hier van de muggen dus insmeren met lekker veel deet is geen overbodige luxe. Al lijkt het de muggen hier weinig te schelen, ze prikken precies op de kleine plekjes waar geen smeersel zit. Na het gesoezel en getik willen we even wat bewegen. We lopen een stukje langs het water en komen bij de niet gebruikte lodge die ook bij 'onze lodge' hoort. Het ziet er smerig en redelijk vervallen uit. Blijken een aantal mannen die bij de lodge werken hier te wonen. Toch best triest als je zo moet leven, of komt dat door onze westerse bril dat ik dat zo zie? De mannen wonen ook echt heel rijk, omgeven door prachtige natuur. We gaan op hun veranda zitten en kijken lekker uit over het water. Zo'n fijne plek hier! Als het ons te warm begint te worden lopen we weer terug. De rest van de middag kroelen we af bij het zwembad, vergezeld door Lien, een Vlaams meisje dat hier ook logeert. Onze gids Carlos, die gisteren was weggegaan, is weer terug. Hij nodigt ons uit om vanavond met zijn nieuwe groep mee te gaan, op jacht naar kaaimannen. Dat slaan we natuurlijk niet af. Goed ingesmeerd en met kleding met lange mouwen, stappen we op de boot. Aangezien wij het eerder hebben gedaan, stelt Carlos ons voor. En vraagt mij om de uitleg over de cayman search te doen. Dan gaan we op pad. Een gids in opleiding is ook mee en hij doet het spotten. Op een gegeven moment knippert hij met de lamp, een kaaiman. Het blijkt een ongeveer 5 maanden jonge witte kaaiman te zijn. Nu nog maar een cm of 40 maar straks 2,5 meter als hij volgroeid is. De gids in opleiding pakt de kaaiman op en laat iedereen de huid voelen. Dan vraagt Carlos of Aad hem vast wil houden. Gaaf! Eerst bij de nek overpakken en dan aan de staart vasthouden. Ziet er goed uit die Crocodile Hunter ;-). Daarna mag ik hem aanpakken en voorzichtig weer loslaten in het water. Supercool dit!

Dinsdag 15 maart Tambopata National Reserve - Puerto Maldonado

Helaas verlaten we vandaag de jungle. Samen met Lien en twee Chilenen, worden we met de boot weer teruggebracht naar de haven in de stad. Uurtje varen, daar genieten we dan nog maar even van. Ook vandaag is het bloedheet. We besluiten ons eerst af te laten zetten bij het hotel waar we voor de jungle trip ook hebben geslapen. Er staat nu helemaal geen politie meer, dus er zal de vorige keer wel een belangrijke gast in het hotel geweest zijn. We douchen ons en daarna lopen we de stad in, lekker rondkijken en op zoek naar goeie koffie. Dat is een hele opgaaf en lukt dan ook niet echt. Maar het koffietentje heeft wel heerlijke vruchtensap en cake. De eigenaresse verwondert zich over de lengte van Aad. Ze zegt er van alles over in het Spaans maar ik versta maar de helft. We lachen erom, praten nog kort over dat wij onder de zeespiegel wonen. Dat vinden ze allemaal maar gek hier. En dan weer op pad. We lopen zoveel mogelijk in de schaduw. Gekkigheid hier, met een hele straat waar allerlei medische bedrijven zich geconcentreerd hebben. Van plastisch chirurg tot echografie, röntgenfoto's en algehele checkup. Het kan allemaal hier, als je maar betaalt. Dan gaat de weg over in zand en stenen, hier wordt de buurt minder. Vervallen huisjes en rommel op de weg en in de berm. Ook hier redelijk grote verschillen tussen arm en rijker. We lopen weer meer richting de stad. Overal kraampjes met etenswaren. Met al het vlees en vis weliswaar in de schaduw maar overal gewoon buiten waar de vliegen erop kunnen landen. We zoeken naar een kapper, op de markt tussen de kramen door, ziet Aad een gebouwtje met een kapper. Hij ziet er inmiddels uit als een zwerver met z'n baard dus een beetje trimmen kan geen kwaad. Bloedheet in die zaak en dan ook nog een schort om en een tondeuse over je gezicht. Maar een leuke ervaring is het wel weer. We rekenen een euro af en stappen weer naar buiten. Terug naar de hoofdstraat en het parkje daar. Een ijsje eten en lekker afkoelen in het zwembad van ons hotel. Daar raken we in gesprek met een oudere Peruaanse dame van 74 die perfect Engels spreekt. Ze heeft al 40 jaar een reisbureau, een groot deel van de wereld gezien en haar kinderen wonen allemaal in Amerika. Nu is ze aan het rondreizen door zuid Amerika met haar vriendin en diens moeder. Een dame van in de 80. Op bezoek bij de 90 jarige broer van de oude vrouw, die ze al 70 jaar door omstandigheden niet meer had gezien. Mooi verhaal en goed om te zien dat deze mensen nog zo kwiek en reislustig zijn. Daar teken ik voor als ik dat ook nog kan doen op die leeftijd. We frissen ons op en lopen nog naar de rivier om een biertje te drinken. De avond sluiten we af met een heerlijk diner. Onze laatste avond in de jungle is een feit.

Woensdag 16 maart Puerto Maldonado - Lima

En dan is echt de laatste dag van onze vakantie aangebroken. We maken ons klaar om naar het vliegveld te gaan, het is al weer lekker heet hier zo vroeg in de ochtend. Gelukkig maar een klein stukje rijden naar het vliegveld. Daar aangekomen zien we nog een aantal bekenden. Een Engelse dame die ook bij de lodge logeerde, twee Noorse jongens die we van de Inca trail kennen en we ook op de heenweg mee in het vliegtuig zaten en een enorme bodybuilder met Inca uiterlijk waar we ook samen mee heen zijn gevlogen vanuit Cusco. Ik regel voor ons, met een lieve lach naar de grondsteward, plaatsen op de voorste rij met extra beenruimte. Gelukt! Blijkbaar was meneer zo van de wap van die lach van mij, dat hij Aad spontaan een Engelse vrouw had gemaakt op de boarding Pass. Fijn dat het zo rustig is hier bij de douane dat we makkelijk kunnen teruglopen en even tussendoor kunnen schieten aan de balie. Ook weer geregeld, Aad weer een Nederlandse man. Na een kleine vertraging kunnen we aan boord. Met een tussenstop in Cusco. Maar waar we wel aan boord moeten blijven. Er wordt een oude dame naar de trap gereden en naar boven geholpen door haar kleindochter, aandoenlijk om te zien. Na ruim een uur zijn we alweer in Lima, waar de hordes taxichauffeurs klaar staan om ons mee te nemen. Maar helaas, wij moeten hier op het vliegveld blijven. Nog een paar uur wachten voor onze vlucht naar Amsterdam. Dan maar even uitgebreid gaan eten in het nabijgelegen vliegveldhotel. Morgen om 15:30 uur landen we weer op Schiphol. Dank je wel voor deze fijne twee weken vakantie Aad, het was geweldig!